Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 133 λεπτά.
Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ, με τους: Μπράντλεϊ Κούπερ, Σίνα Μίλλερ και Κάιλ Γκάλνερ.
Ο εξαιρετικός σκοπευτής Κρις Κάιλ σώζει δεκάδες ζωές στο πεδίο της μάχης και αυτό τον μετατρέπει σε έναν θρύλο στην Αμερική. Πίσω στην πατρίδα του, ύστερα από τέσσερις θητείες, ο Κρις βρίσκει δύσκολη την προσαρμογή του στην οικογένεια του και συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από τον πόλεμο.
Στην πιο πρόσφατη ταινία του, ο Κλιντ Ίστγουντ, έχοντας πια καθιερώσει την παρουσία του ακόμη και στο νεανικό κοινό, δημιουργεί την πιο εμπορικά πετυχημένη ταινία του, με συνολικές εισπράξεις που προσπέρασαν τα 547 εκατομμύρια δολλάρια παγκοσμίως. Δυστυχώς όμως, το γεγονός αυτό συμπίπτει με το γεγονός ότι πρόκειται για την πιθανότατα χειρότερη ταινία του. Παρόλο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βλέπεται, αποδεικνύοντας την ποιότητα του Ίστγουντ, είναι φανερά κατώτερη από τις υπόλοιπές του. Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Κρις Κάιλ, του οποίου η γυναίκα έδωσε λεπτομερείς αφηγήσεις από τη σχέση τους για την ρεαλιστική αναπαράστασή τους, παρείχε πολύτιμο υλικό για τη δημιουργία εμπάθειας με τους χαρακτήρες και αυτό είναι δυστυχώς το μόνο αντικειμενικό στοιχείο στην ταινία. Το βασικό σημείο της, ο πόλεμος και η προβολή του, αν και εξαιρετικά διεκπεραιωμένη, τοποθετώντας μας στο κέντρο της δρασης, με παντελή έλλειψη οποιασδήποτε κριτικής πάνω στον πόλεμο. Παρόλο που μια πολεμική ταινία επιστημονικής φαντασίας ή μια πολεμική ταινία διαδραματιζόμενη σε παλαιότερη χρονική περίοδο θα μπορούσε να έχει άλλοθι για την απουσία αναφοράς στο λόγο πρόκλησης του πολέμου, ωστόσο, ένας τόσο πρόσφατος πόλεμος που έχει δημιοργήσει τόσες εντάσεις παγκοσμίως όσον αφορά τα πραγματικά κίνητρά του, είναι αδικαιολόγητο που ο Ίστγουντ αποφάσισε ή έστω συμφώνησε να καλύψει αυτούς τους παράγοντες και να προβεί σε μια δίωρη πολεμική εξτραβαγκάντζα, φτάνοντας στα όρια της προπαγάνδας. Ο Μπράντλεϊ Κούπερ, εκπληκτικός στην ενσάρκωση του Κάιλ, κερδίζει οσκαρική υποψηφιότητα, δίνοντας σάρκα και οστά σε έναν άνθρωπο που καταλήγει όλο και περισσότερο χάνει τα λυτρωτικά του στοιχεία και μετατρέπεται σε μηχανή πολέμου. Πέραν αυτής της σωστά δομημένης εξέλιξης η ταινία δείχνει απόλυτα στερεοτυπικά την κατάσταση στο Ιράκ, με τους "φριχτούς" μελαμψούς εχθρούς να έχουν όλοι τους ως ύστατη επιθυμία τους την καταστροφή των Αμερικανών στρατιωτών. Ντροπιαστικό για μένα το γεγονός του ότι, ακόμη και αν ήταν αληθινά όλα τα γεγονότα, ανάμεσα στα πολλά που εμφάνιζαν τις επιλογές των στρατιωτών ως σωστές, επιλέχθηκε η σκηνή που ένας Ιρακινός υποδέχεται τους Αμερικανούς στρατιώτες στο σπίτι του, τους προσφέρει φαγητό και ξεκούραση, ώσπου αποκαλύπτεται ότι κατέχει κρυμμένα όπλα, χωρίς να υπάρχει αντίβαρο για να αντισταθμίσει την απανθρωπιά σε αυτήν την κίνηση, αποτελώντας εύκολα εντοπίσιμη προπαγάνδα. Καλά σκηνοθετημένη, αλλά κακώς στοχευμένη, συγκίνησε, αναμενόμενα, την ακαδημία κερδίζοντας πέντε υποψηφιότητες για όσκαρ και αποκτώντας ένα, καλύτερης μίξης ήχου.
Αξιολόγηση: ** (Ενδιαφέρουσα)
του MicLefTrailer:
