Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (Monsters University)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 104 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Νταν Σκάνλον, με τους: Μπίλι Κρίσταλ, Τζον Γκούντμαν και Στιβ Μπουσκέμι.

Ο Μάικ και ο Σάλι δεν ήταν πάντοτε κολλητοί φίλοι. Αυτή είναι η ιστορία της γνωριμίας τους κατά τα φοιτητικά τους χρόνια.

Δώδεκα χρόνια μετά την πρωτότυπη ταινία, οι Μπαμπούλες επιστρέφουν με διαφορετικό σκηνοθέτη και τον εντυπωσιασμό της ευρηματικότητας του σεναρίου της πρώτης ταινίας να έχει εκλείψει. Με τις ίδιες εκφραστικές φωνές των δύο πρωταγωνιστών τους βλέπουμε, ύστερα από μια απολαυστική μικρή εισαγωγή με το Μαικ παιδί, σχεδόν ενήλικες να συναντούν νέους και καλοφτιαγμένους χαρακτήρες. Χωρίς το συναισθηματικό βάθος της πρώτης ταινίας, προτιμά να εστιάσει στη φιλία των δύο πρωταγωνιστών, παρουσιάζοντας ένα φοιτητικό κόσμο παραπλήσιο σε αυτόν που υπάρχει σήμερα. Με πανέμορφο animation και διασκεδαστικές σκηνές, δεν προσπαθεί, ευτυχώς, να μιμηθεί την πρώτη ταινία και έτσι, αν και, αναμενόμενα, δεν είναι εξίσου καλή, αποτελεί μια ψυχαγωγική επιστροφή στο χώρο των τεράτων, σε ένα από τα κινηματογραφικά σύμπαντα-ορόσημα της Pixar. Αν και από τις κατώτερες δημιουργικά ταινίες της Pixar, είναι πολύ εύπεπτη και ευχάριστη, αποδεικνύοντας ότι ακόμα και όταν η Pixar δε δουλεύει στο επόμενο αριστούργημά της, παράγει μια  αξιοπρεπή ταινία.

Αξιολόγηση: *** (Καλή)
του MicLef
Trailer:

Ant-Man

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 117 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Πέιτον Ριντ, με τους: Πολ Ραντ, Μάικλ Ντάγκλας, Έβαντζελιν Λίλι και Κόρεϊ Στολ.

Οπλισμένος με την ικανότητα της σμίκρυνσης του μεγέθους του με αύξηση της δύναμής του, ο δεξιοτέχνης διαρρήκτης Σκοτ Λανγκ, πρέπει να βοηθήσει τον Δόκτορα Χανκ Πιμ σε μια ληστεία που θα σώσει τον κόσμο.

Με κύριο χαρακτήρα έναν από τους πιο άγνωστους χαρακτήρες του χώρου των υπερηρώων, ο Ant-man αποτελεί μια μίξη αντισυμβατικού, χιουμοριστικού και ιδιαίτερα ευφυή χαρακτήρα, αποτελώντας συνδυασμό τμημάτων πιο ενδιαφέροντων χαρακτήρων όπως ο Deadpool και ο Iron Man, χωρίς όμως την ίδια επιτυχία. Έχοντας την τολμηρή επιλογή του κωμικού μέχρι τώρα ηθοποιού Πολ Ραντ για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο οποίος αποδεικνύεται επαρκής, οι υπόλοιποι χαρακτήρες πρακτικά δεν έχουν μεγάλη σημασία, καθώς η ταινία δεν αφιερώνεται ιδιαίτερα στη δημιουργία αξιόλογων χαρακτήρων. Το σενάριο πέφτει στην παγίδα των αφελών σεναριακών εξηγήσεων, καθώς επικαλείται αληθοφανή επιχειρήματα τα οποία όμως δεν έχουν καμία πραγματική επιστημονική εξήγηση, αντί απλά να μην αποκαλύπτει την επιστήμη πίσω από τη στολή του Ant-Man. Αν και η αρχική ιδέα της υπερδύναμής του είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη και οδηγεί σε αρκετές θεαματικές σεκάνς, ιδιαίτερα για όσους το είδαν σε 3D, η υπόλοιπη πλοκή είναι ιδιαίτερα προβλέψιμη, χωρίς να διαφοροποιεί τoν Ant-Man τόσο πολύ από τους υπόλοιπους ηπερήρωωες όσο φαίνεται να προσπαθεί να είναι. Τα οπτικά εφέ και οι σκηνές δράσεις, πάντα στα υψηλά επίπεδα της Marvel, αν και οπτικά ικανοποιητικές, είναι λιγοστές και οι χιουμοριστικές πενιές όχι πάντα εύστοχες. Οι αναφορές στο υπόλοιπο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel, ο ήχος των κανονιών από τα Star Wars, η χιουμοριστική ατμόσφαιρα και το κλασικό cameo του Σταν Λι, θα ικανοποιήσουν όσους θέλουν τη συνηθισμένη συνταγή επιτυχίας της Marvel, αλλά όσοι περίμεναν έναν πραγματικά αντισυμβατικό χαρακτήρα θα απογοητευτούν, περνώντας παράλληλσ ευχάριστα το χρόνο τους.

Αξιολόγηση: ** (Ενδιαφέρουσα)
του MicLef
Trailer:

The Insider

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 157 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Μάικλ Μαν, με τους: Ράσελ Κρόου, Αλ Πατσίνο, Κρίστοφερ Πλάμερ και Νταϊάν Βενόρα. 

Ένας χημικός αναλυτής δέχεται προσωπική επίθεση όταν αποφασίζει να εμφανιστεί στην εκπομπή "60 λεπτά" για να εκτεθεί η καπνοβιομηχανία Big Tobacco.

Η αληθινή ιστορία που αντιμετώπισε ο Τζέφρι Γουίγκαντ και ο δημοσιογράφος Λόουελ Μπέργκμαν στην προσπάθειά τους να δημοσιεύσουν το γεγονός ότι υψηλόβαθμα στελέχη της Big Tobacco επέτρεψαν να προστεθούν καρκινογόνες ουσίες στα τσιγάρα. Με δεξιοτεχνική σκηνοθεσία και ένα εύστοχα επιλεγμένο καστ, ξετυλίγει με μεγάλη ευκολία την ιστορία, φωτίζοντας όλες τις μεριές της, με τρόπο που λίγες από τις ταινίες που έχουν εμφανίσει τόσο δυναμική παρουσία στην ακαδημία των Όσκαρ (7 υποψηφιότητες για Όσκαρ) έχουν τολμήσει. Με έντονες ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές, παρακολουθούμε τις διαρκές τους διαμάχες και τα συνεχόμενα εμπόδια που πρέπει να υπερπηδήσουν με κουράγιο που συνεχώς εξασθενεί, έχουμε άριστα δομημένους χαρακτήρες με την αγωνία για νίκη να κλιμακώνεται όσο περνάει η ώρα. Ίσως υπερβολικά μεγάλη σε διάρκεια, αλλά διατηρώντας συνεχόμενη τη ροή, βλέπουμε μια από τις ωραιότερες μεταφορές αντίστοιχων αληθινών ιστοριών στον κινηματογράφο, σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με το εξαιρετικό "Frost/Nixon" και, παρόλο που στο τέλος γίνεται λίγο χαώδες, αποτελεί μια ενημερωτική και απολαυστική ταινία. Η μουσική ίσως θα μπορούσε να επιλεχτεί καλύτερα.

Αξιολόγηση: ***1/2 (Καλή/Πολύ Καλή)

του MicLef

Trailer:

Τα Ερείπια Είναι Πάντα Θλιμμένα (Blue Ruin)

Αμερικανο-Γαλλική ταινία. Διάρκεια: 90 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Τζέρεμι Σολνιέ, με τους: Μέικον Μπλερ, Ντέβιν Ράτρεϊ και Κέβιν Κόλακ.

Η απομονωμένη ζωή ενός άστεγου ανθρώπου διαταράσσεται όταν μαθαίνει ότι ο άνθρωπος που σκότωσε τους γονείς του αποφυλακίζεται και αποφασίζει να πάρει μόνος του εκδίκηση.

Στο ταξίδι αυτό της εκδίκησης, παρακολουθούμε έναν διαλυμένο άνθρωπο να αποφασίζει ότι έχει ανεχτεί αρκετά και ξεκινάει ένα ανατριχιαστικό, πολύ διαφορετικό από το συνηθισμένο, road trip. Κερδίζοντας βραβεία διαφόρων κατηγοριών σε πολλά φεστιβάλ, η ταινία ξεχωρίζει για την εκπληκτική του φωτογραφία, τη σκηνοθετική μαεστρία του και τη μετρημένη αλλά έντονη ερμηνεία του αφανούς Μέικον Μπλερ. Περνώντας από ειδυλλιακά τοπία στο αιματοβαμμένο ταξίδι του, αλλά χωρίς να έχει τη συναισθηματική ευαισθησία για να τα απολαύσει, τον παρακολουθούμε να εμπλέκεται σε μια ρεαλιστική απεικόνιση του τρόπου συναλλαγής του επαρχιακού υποκόσμου, αξιοθαύμαστα καλογυρισμένη για μια ανεξάρτητη ταινία, η οποία όμως δεν υπολείπεται τίποτα των υψηλών προδιαγραφών θρίλερ που βλέπουμε στις μέρες μας. Με εμφανείς επιρροές από τους αδερφούς Κοέν και ιδιαίτερα από το "Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους", καταφέρνει να ξεχωρίσει ανάμεσα στα ανεξάρτητα θρίλερ του είδους, με την αγωνία και το ενδιαφέρον να διατηρείται αμείωτο, προχωρώντας με προσεκτικά επιλεγμένη κλιμάκωση. Ως επί το πλείστον βουβή, αλλά χωρίς να υπάρχει κάτι που να μην μπορεί να πει, είναι ένα επίτευγμα και παράδειγμα προς μίμηση για τους Έλληνες σκηνοθέτες που υποφέρουν από υποχρηματοδότηση. Έχοντας αρκετές σκηνές γεμάτες αίμα, ίσως είναι δύσκολη για αρκετούς ανθρώπους, αλλά για του υπόλοιπους, ο σπάνιος ρεαλισμός της θα είναι ευχάριστη έκπληξη. Θα προτιμούσαμε στο τέλος να είχε κάτι παραπάνω να πει, αλλά οι αγωνιώδεις, αρμονικά γυρισμένες σεκάνς και η συνοδεία του ιδιαίτερα ενδιαφέροντος πρωταγωνιστή αποζημιώνουν.

Αξιολόγηση: ***1/2 (Καλή/Πολύ Καλή)
του MicLef
Trailer:

Κράμερ Εναντίον Κράμερ (Kramer vs. Kramer)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 105 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Μπέντον, με τους: Ντάστιν Χόφμαν, Τζάστιν Χένρι, Μέριλ Στριπ και Τζέιν Αλεξάντερ.

Η γυναίκα του Τεντ Κράμερ, πετυχημένου διευθυντή διαφημίσεων εγκαταλείπει αυτόν και τον γιό της και εξαφανίζεται, δημιουργώντας την ανάγκη ο Τεντ να ασχοληθεί με τον γιό του, κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ μέχρι τότε. Όταν όμως η σχέση τους γίνεται υγιής, η μητέρα επιστρέφει απαιτώντας δικαστικά τη κηδεμονία του γιού τους.

Σε μια από τις ταυτοχρόνως πιο λυπητερές και συγκινητικές πραγματευόμενες το θεσμό της οικογένειας και του γάμου ταινίες του Χόλιγουντ, βλέπουμε τις εικόνες που λάμβαναν χώρα κυρίως την περίοδο που βγήκε η ταινία σε πολλές οικογένειες, όπου οι άντρες αφοσοιώνονταν πλήρως στην επαγγελματική τους καριέρα, ενώ οι γυναίκες, στερούμενες τη δυνατότητα αντίστοιχης επαγγελματικής αναρρίχησης, τελούσαν μόνο το ρόλο τους ως μητέρες. Προσφέροντας τροφή για σκέψη πάνω σε αυτό το ζήτημα το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις συμβαίνει ακόμη και στις μέρες μας, παρακολουθούμε τον Τεντ, ένα θεσπέσιο Ντάστιν Χόφμαν (νικητής Όσκαρ Ά αντρικού ρόλου) να αναγκάζεται να ασχοληθεί με τον γιό του, τον επίσης εξαιρετικό νεαρό Τζάστιν Χένρι, τον νεότερο υποψήφιο για Όσκαρ στην ιστορία του θεσμού, μέσα από μια σειρά εξαιρετικά επιλεγμένων στιγμών από το σταδιακό δέσιμό τους. Στιγμές που κάθε γονιός αντιμετωπίζει και συνοψίζουν περιεκτικά την εμπειρία του μεγαλώματος ενός παιδιού. Στην πέμπτη ταινία της μεγάλου μήκους η Μέριλ Στριπ κερδίζει το πρώτο της Όσκαρ ερμηνείας, βασικά για τη σπαραχτική ερμηνεία της στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια της κατάθεσής της, μια από τις κορυφαίες στιγμές διεισδυτικής υποκριτικής, με δεκάδες λέξεις να εκφράζονται με μόνο ένα βλέμμα της. Έντονα δραματική, αλλά ποτέ μελοδραματική, απεικονίζει πιστά την καθημερινότητα αρκετών δυσλειτουργικών οικογενειών, αποδίδοντας ένα ικανοποιητικό και δραματικά συγκρατημένο τέλος. Κέρδισε 5 βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και καλύτερης ταινίας.

Αξιολόγηση: **** (Πολύ Καλή)
του MicLef
Trailer: