Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Ελεύθερος Σκοπευτής (American Sniper)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 133 λεπτά.
Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ, με τους: Μπράντλεϊ Κούπερ, Σίνα Μίλλερ και Κάιλ Γκάλνερ.
Ο εξαιρετικός σκοπευτής Κρις Κάιλ σώζει δεκάδες ζωές στο πεδίο της μάχης και αυτό τον μετατρέπει σε έναν θρύλο στην Αμερική. Πίσω στην πατρίδα του, ύστερα από τέσσερις θητείες, ο Κρις βρίσκει δύσκολη την προσαρμογή του στην οικογένεια του και συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από τον πόλεμο.
Στην πιο πρόσφατη ταινία του, ο Κλιντ Ίστγουντ, έχοντας πια καθιερώσει την παρουσία του ακόμη και στο νεανικό κοινό, δημιουργεί την πιο εμπορικά πετυχημένη ταινία του, με συνολικές εισπράξεις που προσπέρασαν τα 547 εκατομμύρια δολλάρια παγκοσμίως. Δυστυχώς όμως, το γεγονός αυτό συμπίπτει με το γεγονός ότι πρόκειται για την πιθανότατα χειρότερη ταινία του. Παρόλο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βλέπεται, αποδεικνύοντας την ποιότητα του Ίστγουντ, είναι φανερά κατώτερη από τις υπόλοιπές του. Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Κρις Κάιλ, του οποίου η γυναίκα έδωσε λεπτομερείς αφηγήσεις από τη σχέση τους για την ρεαλιστική αναπαράστασή τους, παρείχε πολύτιμο υλικό για τη δημιουργία εμπάθειας με τους χαρακτήρες και αυτό είναι δυστυχώς το μόνο αντικειμενικό στοιχείο στην ταινία. Το βασικό σημείο της, ο πόλεμος και η προβολή του, αν και εξαιρετικά διεκπεραιωμένη, τοποθετώντας μας στο κέντρο της δρασης, με παντελή έλλειψη οποιασδήποτε κριτικής πάνω στον πόλεμο. Παρόλο που μια πολεμική ταινία επιστημονικής φαντασίας ή μια πολεμική ταινία διαδραματιζόμενη σε παλαιότερη χρονική περίοδο θα μπορούσε να έχει άλλοθι για την απουσία αναφοράς στο λόγο πρόκλησης του πολέμου, ωστόσο, ένας τόσο πρόσφατος πόλεμος που έχει δημιοργήσει τόσες εντάσεις παγκοσμίως όσον αφορά τα πραγματικά κίνητρά του, είναι αδικαιολόγητο που ο Ίστγουντ αποφάσισε ή έστω συμφώνησε να καλύψει αυτούς τους παράγοντες και να προβεί σε μια δίωρη πολεμική εξτραβαγκάντζα, φτάνοντας στα όρια της προπαγάνδας. Ο Μπράντλεϊ Κούπερ, εκπληκτικός στην ενσάρκωση του Κάιλ, κερδίζει οσκαρική υποψηφιότητα, δίνοντας σάρκα και οστά σε έναν άνθρωπο που καταλήγει όλο και περισσότερο χάνει τα λυτρωτικά του στοιχεία και μετατρέπεται σε μηχανή πολέμου. Πέραν αυτής της σωστά δομημένης εξέλιξης η ταινία δείχνει απόλυτα στερεοτυπικά την κατάσταση στο Ιράκ, με τους "φριχτούς" μελαμψούς εχθρούς να έχουν όλοι τους ως ύστατη επιθυμία τους την καταστροφή των Αμερικανών στρατιωτών. Ντροπιαστικό για μένα το γεγονός του ότι, ακόμη και αν ήταν αληθινά όλα τα γεγονότα, ανάμεσα στα πολλά που εμφάνιζαν τις επιλογές των στρατιωτών ως σωστές, επιλέχθηκε η σκηνή που ένας Ιρακινός υποδέχεται τους Αμερικανούς στρατιώτες στο σπίτι του, τους προσφέρει φαγητό και ξεκούραση, ώσπου αποκαλύπτεται ότι κατέχει κρυμμένα όπλα, χωρίς να υπάρχει αντίβαρο για να αντισταθμίσει την απανθρωπιά σε αυτήν την κίνηση, αποτελώντας εύκολα εντοπίσιμη προπαγάνδα. Καλά σκηνοθετημένη, αλλά κακώς στοχευμένη, συγκίνησε, αναμενόμενα, την ακαδημία κερδίζοντας πέντε υποψηφιότητες για όσκαρ και αποκτώντας ένα, καλύτερης μίξης ήχου.
Αξιολόγηση: ** (Ενδιαφέρουσα)
του MicLef
Trailer:
 

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Jurrasic World

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 124 λεπτά.
Σκηνοθεσία: Κόλιν Τρέβοροου, με τους: Κρις Πρατ, Μπρους Ντάλλας Χάουαρντ και Βίνσεντ Ντ' Ονόρφιο.
Ένα νέο θεματικό πάρκο χτίστηκε στη θέση του αρχικού Τζουράσικ Παρκ. Τα πάντα βαίνουν καλώς, όσπου το νεότερο θέαμα του πάρκου, μια τεράστια γενετικά τροποποιημένη μηχανή θανάτου, δραπετεύει από τη κλουβί της και ξεκινά το κυνήγι.
Ακολουθώντας την εξαντλητική μόδα των τελευταίων χρόνων, της αναπαραγωγής προϋπάρχουσων ιδεών μέχρι να μειωθεί ο αριθμός πωληθέντων εισιτηρίων, το Jurrasic World προσπαθεί να αναβιώσει τη δόξα της πρώτης ταινίας της τριλογίας Jurassic Park, υποσχόμενο την κλειστοφοβική αίσθηση και τα εκπληκτικά οπτικά εφέ που ενθουσίασαν το κοινό, μέσα από μια αδρά χρηματοδοτούμενη διαφήμιση, που περιλάμβανε τη δημιουργία ιστοσελίδας για το... πάρκο. Με εντελώς καινούργιο καστ, ατυχές στην περίπτωση των νεαρών παιδιών, ξεκινάμε το ταξίδι στην παιδική ηλικία πολλών από τους θεατές με χαρακτήρες με ελάχιστη ανάπτυξη και μη μικρή αληθοφάνεια στις αντιδράσεις τους. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να παραληφθεί, αν η ταινία αποζημίωνε με καταιγιστική δράση τους θεατές, κάτι όμως που επίσης δε συμβαίνει, καθώς οι σκηνές δράσεις έχουν προβλέψιμη έκβαση, η ταινία ποτε δε μας κάνει να ανησυχήσουμε πραγματικά για την ακεραιότητα των ηρώων μας και τα οπτικά εφέ δεν είναι τόσο εντυπωσιακά όσο τα προ δεκαετίας, στην αρχική ταινία. Ο Κρις Πρατ, ιδανικός για να ηγηθεί αυτής της βεβιασμένης ταινίας και ταυτοχρόνως ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας, έχει ως ταίρι του την Μπρους Ντάλλας Χάουαρντ (Σκοτεινό Χωριό), που παρόλο δεν καταφέρουν να σώσουν τα προσχήματα και την ανιατή εξέλιξη της ταινίας, κατάφεραν να επικεντρώσουν τα μίντια τόσο πολύ που η ταινία αναδείχθηκε σε εμπορική επιτυχία. Οι προσπάθειες σύνδεσης της ταινίας με τις προηγούμενες είναι χαλαρές και χωρίς να προκαλούν ανατριχίλα στους εύκολα συγκινούμενους θεατές που ξαναβλέπουν αυτό που αγάπησαν παλιότερα, καθώς τώρα λείπουν όλα τα στοιχεία που έκανε την προηγούμενη ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ (κυρίως η πρώτη ταινια) να σημαδέψει τη βιομηχανία του σινεμά. Αρκετά ενδιαφέρουσα για κάποιον που αναζητά μια περιπέτεια να ξοδέψει τον χρόνο του, αλλά δυστυχώς δεν ικανοποίησε τους φανς του franchise, ούτε τους λάτρες των ταινιών του είδους.
Αξιολόγηση: ** (Ενδιαφέρουσα)
του MicLef
Trailer: