The Amazing Spider-Μan 2

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 142 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Μαρκ Γουέμπ, με τους: Άντριου Γκάρφιλνβ, Έμα Στόουν και Τζέιμι Φοξ.

Όταν νέοι αντίπαλοι του Σπάιντερμαν εμφανίζονται στη Νέα Υόρκη, ο ίδιος πρέπει να προστατέψει και τους πολίτες και τους αγαπημένους του ανθρώπους πρωτού η πόλη βυθιστεί στο χάος.

Στη δεύτερη ταινία της ανανένωσης της προ δεκαετίας τριλογίας ο Μαρκ Γουέμπ, ο σκηνοθέτης της πρώτης ταινίας, η οποία αποδείχθηκε ισάξια ή και καλύτερη από την καλύτερη ταινία Σπάιντερμαν της προηγούμενης τριλογίας, φαίνεται να αποπροσανατολίζεται και να προσπαθεί να φέρει τον ήρωα σε μια πιο σκοτεινή διάσταση, τάση όλων των σκηνοθετών ταινίων με ήρωες κόμικς από τον Σκοτεινό Ιππότη και μετά. Δυστυχώς αποτυγχάνει και ενώ το γεμάτο υποσχέσεις και σκηνές δράσης τρέιλερ ανεβάζει τις προσδοκίες, αυτές μένουν ανεκπλήρωτες. Το σενάριο, εμφανώς προχειρογραμμένο, προσπαθεί να συνδυάσει σε μια ταινία τρεις κακούς του Σπάιντερμαν, ανεπιτυχώς, καθώς κανένας από αυτούς δεν προλαβαίνει στον χρόνο της ταινίας να αποκτήσει πραγματική υπόσταση και αξιόλογα κίνητρα. Οι σκηνές δράσεις είναι πολύ απογοητευτικές και διακόπτονται από αδιάφορες "συγκινητικές" σκηνές που επιβραδύνουν την εξέλιξη της πλοκής, περιορίζουν το θέαμα και αυξάνουν τη διάρκεια της ταινίας χωρίς λόγο. Η μουσική της επιμέλεια ήταν πραγματικά από τις χειρότερες σε ταινία, με τα πνευστά να παίζουν παιδικές μελωδίες κατά τη διάρκεια των μεγαλύτερων μαχών, ενώ οι φωνές που ακούει ο Ελέκτρο στο μυαλό του μοιάζει σα να έχουν βγει από παιδικό καρτούν και όχι από προσεγμένη ταινία. Λίγα πράγματα στην ταινία αξίζουν, όπως η αξιολάτρευτη Έμα Στόουν και η αρκετά ταιριαστή ερμηνεία του νέου Σπάιντερμαν, του Άντριου Γκάρφιλντ. Η σύντομη εμφάνιση του Πολ Τζιαμάτι είναι από τις χειρότερες της καριέρας του, που συμπεριφέρεται σα να υποδύεται χαρακτήρα σε οικογενειακή περιπέτεια, μια απλή καρικατούρα δηλαδή. Ακόμη και το σχετικά απροσδόκητο, για το κόμικς δεδομένα, τέλος δεν αποζημιώνει την έλλειψη χορταστικών σκηνών δράσης, τους ατελείωτους διαλόγους και την παιδική αφέλεια του σεναρίου. Από τις χειρότερες ταινίες υπερηρώων των τελευταίων χρόνων, ισάξια δυστυχώς του ντροπιαστικού για την προηγούμενη τριλογία Σπάιντερμαν 3 του 2007.

Αξιολόγηση: *1/2 (Μέτρια/Ενδιαφέρουσα)

του MicLef

Trailer:

Captain America: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα (Captain America - The Winter Soldier)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 136 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Άντονι Ρούσσο και Τζο Ρούσσο, με τους: Κρις Έβανς, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Σκάρλετ Γιόχανσον, Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Άντονι Μάκι.

Ο Στιβ Ρότζερς, ενώ αντιμετωπίζει προβλήματα να προσαρμοστεί στην εποχή του σημερα, ηγείται μια μάχης εναντίον ενός παλιού φίλου του από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, Σοβιετικός μισθοφόρος, που έγινε κακός, κοινώς γνωστός ως ο "Στρατιώτης του Χειμώνα" και του ανθρώπου που τον καθοδηγεί.

Ακολουθώντας τον Κάπτεν Αμέρικα στη δεύτερη κινηματογραφική του περιπέτεια, τον ήρωα που δύσκολα μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη εξαιτίας της μεγάλης αμερικανικής σημαίας στο στήθος του και το όνομα του, είναι από τις αρχικές σκηνές ότι η ταινία είναι διατεθιμένη να χορτάσει το θεατή με δράση πολύ περισσότερο από την πρώτη. Έτσι, επανέρχεται στην υπόθεση η οργάνωση Ύδρα, της οποίας οι υποστηρικτές έχουν πολλές ομοιότητες με τους νεοναζί, και η ταινία δημιουργεί κλίμα ανασφάλειας και έλλειψης εμπιστοσύνης ακόμα και στους πιο κοντινούς ανθώπους του Κάπτεν Αμέρικα. Παρά όμως την προσπάθεια να αποκτήσει διάσταση θρίλερ εξουσίας και διαφθοράς, επιστρατεύει στις σκηνές δράσεις τόσα εξωπραγματικά μηχανικά εξαρτήματα και σεναριακές αφέλειες (οι οποίες συσσωρεύονται προς το τέλος), που η ταινία χάνει τη δυνατότητα να φέρει τον ήρωά της σε ένα ρεαλιστικό περιβάλλον, όπως με άριστο τρόπο κατάφερε το X-Men: Η Πρώτη Γενιά. Επίσης, ενώ η παρουσία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ υποτίθεται ότι θα αναβάθμιζε έστω υποκριτικά την ταινία, χάνεται κάτω από υποτυπωδώς ανεπτυγμένους σεναριακά χαρακτήρες. Ίσως τελικά το πρόβλημα της ταινίας να βρίσκεται στο απλό γεγονός της αδυναμίας ταύτισης με τον πρωταγωνιστή, έναν άνθρωπο χωρίς ιδιαίτερη ευφυία ή χιούμορ (όσο και αν προσπαθεί να αποδείξει το αντίθετο), του οποίου τα όρια της δύναμής του είναι ασαφή και εναλλασσόμενα ανάλογα την εκάστοτε σεναριακή υπερβολή και η στολή του όπως και η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα του (η χρήση της ασπίδας ως μπούμερανγκ) φαίνονται παιδικά. Εντυπωσιακά ενορχηστρωμένες είναι όμως οι σκηνές δράσεις και τα οπτικά εφέ πολύ χορταστικά, ενώ οι προσωπικές μονομαχίες μεταξύ του Καπ και του Στρατιώτη του Χειμώνα, του πιο αινιγματικού και ενδιαφέροντα χαρακτήρα της ταινίας, θυμίζουν παλιές καλογυρισμένες περιπέτειες.

Αξιολόγηση: ** ( Ενδιαφέρουσα)

του MicLef

Trailer:

Μεγαλώνοντας (Boyhood)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 165 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, με τους: Έλαρ Κολτρέιν, Ρόλεραϊ Λινκλέιτερ, Ίθαν Χοκ και Πατρίσια Αρκουέτ. 

Η ζωή ενός αγοριού, του Μέισον, από την ηλικία των 5 μέχρι τα 18.

Ένα πανδύσκολο σκηνοθετικό εγχείρημα, η ταινία χρειάστηκε 12 χρόνια για να ολοκληρωθεί, παρακάμπτοντας τον κίνδυνο κάποιος από τους συντελεστές να αποχωρήσει ή να... αποβιώσει. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πως η συρραφή στιγμών της ζωής ενός ανθρώπου μπορεί να συνδυαστεί τόσο αριστοτεχνικά ώστε το αποτέλεσμα να αποτελεί μια ταινία που μπορεί να παρακολουθηθεί να και να μην εκλαμβάνεται ως ανεξάρτητα στιγμιότυπα. Καθώς η ταινία εξελίσσεται ακολουθούμε τον Μέισον να μεγαλώνει σε ένα περίεργο και κατά καιρούς πολύ αφιλόξενο οικογενειακό περιβάλλον, ενώ ταυτοχρόνως παρακολουθούμε τους νέους ηθοποιούς να ωριμάζουν ως καλλιτέχνες και να βελτιώνουν τις υποκριτικές του δυνατότητες. Ο Ίθαν Χοκ, ως ο πατέρας του Μέισον και της αδερφής του, τη οποία υποδύεται η κόρη του σκηνοθέτη, αποδίδει μια πειστικότατη ερμηνεία, όμως η καλύτερη είναι αυτή της καταπονημένης μητέρας, από την Πατρίσια Αρκουέτ, την πρωταγωνίστρια της σειράς "Μέντιουμ". Παρά όμως το θαυμασμό που προκαλέι στο θεατή η δουλεία και η σκέψη που χρειάστηκε για να γυριστεί η ταινία, η ίδια προχωράει με πολύ αργούς ρυθμούς, οι οποίοι διακόπτονται από λίγες και σύντομες σκηνές έντασης. Οι στιγμές που επιλέγονται να απεικονιστούν είναι ως επί το πλείστον κατάλληλες, σε ορισμένες περιπτώσεις όμως είναι ελαφρά αχρείαστες και τα 165 λεπτά διάρκειας είναι κάπως υπερβολικά πολλά. Διότι εκτός από την γλυκύτητα που περιέχουν μερικές από τις στιγμές που όλοι μας έχουν ζήσει και αναπολούμε προβάλλονται στην ταινία η υπόλοιπη, αν και ενδιαφέρουσα για το τεχνικό κομμάτι της, αποτελεί ένα σχετικά υποτονικό θέαμα. Με εναλλαγή κωμικών, δραματικών και άβολων στιγμών της ζωής του Μέισον καθώς και την εμβάθυνση στους χαρακτήρες των γονέων του, η ταινία καταφέρει να κρατήσει αρκετά το ενδιαφέρον, χωρίς όμως να μένει κάτι στον θεατή εκτός από την αξιέπαινη προσπάθεια όλων των συντελεστών να γυρίσουν μια ταινία κατά τη διάρκεια 12 χρόνων. 

Αξιολόγηση: *** (Καλή)

του MicLef

Trailer:

Το Δαχτυλίδι της Φωτιάς (Pacific Rim)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 132 λεπτά. 

Σκηνοθεσία: Γουιλέρμο Ντελ Τόρο, με τους: Ίντρις Έλμπα, Τσάρλι Χάναμ και Ρίνκο Κικούτσι.

Καθώς ο πόλεμος μεταξύ τη ανθρωπότητας και των γιγάντιων θαλάσσιων τεράτων συνεχίζεται, ένας πρώην πιλότος και μια εκπαιδεύομενη συνεργάζονται για να οδηγήσουν ένα όπλο μαζικής καταστροφής στην πηγή των τεράτων, για να αποτρέψουν την αποκάλυψη.

Ήταν ξαφνιαστικό ότι ο σκηνοθέτης του γλυκού και πανέμορφου Λαβύρινθου του Πάνα ανέλαβε να γυρίσει μια θεαματική υπερπαραγωγή στηριζόμενη στα οπτικοακουστικά εφέ. αλλά αποδείχθηκε απόλυτα αποτελεσματικό. Κάποιος που γνώριζει το είδος της ταινίας θα μείνει ικανοποιημένος από τις θεαματικότατες και μεγάλες σε διάρκεια σκηνές δράσης και δε θα τον επηρεάσει ιδιαίτερα η πλήρης απουσία αξιόλογων ερμηνειών, η προβλεψιμότητα του σεναρίου και η απλότητα των δευτερευόντων, αλλά και των κύριων, χαρακτήρων που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα εκνευριστικοί (Τσάρλι Ντέι). Αντιθέτως, η έλλειψη αρκετών κλισέ (εξαιρουμένης φυσικά αυτού του ηρωικού λόγου πριν από την τελευταία μάχη και της θυσίας για το καλό της ανθρωπότητας ενός σχεδόν πρωταγωνιστικού χαρακτήρα) και η τέλεια χρήση των οπτικοακουστικών εφέ θα ενθουσιάσει όσους θέλουν μια ταινία για να περάσει ευχάριστα η ώρα, με πολλές εκρήξεις και μπουνιές. Από τις καλύτερες ταινίες του τομέα των απλοϊκών περιπέτειων που ήταν άκρως εντυπωσιακή σε 3D.

Αξιολόγηση: ** (Ενδιαφέρουσα)

του MicLef
Trailer:

Κελί 211 (Celda 211)

Ισπανική ταινία. Διάρκεια: 113 λεπτά. 

Σκηνοθεσία: Ντανιέλ Μονσόν, με τους: Λουίς Τοσάρ, Αλμπέρτο Αμάν και Αντόνιο Ρεσίνες. 

Αφήνοντας την έγκυο γυναίκα του στο σπίτι, ένας σωφρονιστικός υπάλληλος εμφανίζεται στον χώρο εργασίας του, στις φυλακές Ζαμόρα, μία μέρα νωρίτερα για να κάνει καλή εντύπωση. Όταν οι φυλακισμένοι οργανώνουν εξέγερση εκείνος παγιδεύεται στο κελί 211 και αναγκάζεται να προσποιηθεί ότι είναι τρόφιμος για να επιβιώσει. 

Εκπληκτικά προσεγμένη παραγωγή, σε πρώτυπα αμερικανικής κλειστοφοβικής περιπέτειας, η ταινία δε στερείται τίποτα στο επίπεδο της αληθοφάνειας, όπου ίσως άλλες ταινίες συναντούν προβήματα χρηματοδότησης. Γυρισμένο δυναμικά, με εναλλαγή χειροκίνητης και σταθερής κάμερας το έργο ακολουθά τον "κοινό" υπάλληλο Χουάν κατά τη διάρκεια της μύησής του στο τρόπο συμπεριφοράς, αλλά και στον κώδικα σεβασμού του υποκόσμου. Με μια αποτελεσματική ερμηνεία απο τον Αλμπέρτο Αμάν η ταινία διαθέτει έναν πειστικό πρωταγωνιστή, την παράσταση όμως κλέβει ο εντυπωσιακός Λουίς Τοσάρ, στο ρόλο του αρχηγού των κατάδικων, του Μαλαμάνδρε. Με απόλυτα ασφυκτική ατμόσφαιρα και γρήγορους ρυθμούς, ο Ντανιέλ Μονσόν δεν αφήνει την ταινία να αποκτήσει "κοιλιές" παρά τα περιστασιακά φλας-μπακ του Χουάν, τα οποία απλά ηρεμούν τον θεατή, κάτι το απαραίτητο, καθώς η ωμή ρεαλιστικότητα και η σωματική βία σφίγγουν το στομάχι, μέχρι το αρνούμενο να παραδοθεί στις (πολλές) σκηνοθετικές και σεναριακές ευκολίες τέλος. Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος σε μια από τις πιο εμπορικές, αλλά και θεαματικές στιγμές του.

Αξιολόγηση: *** (Καλή)

του MicLef
Trailer:

Η Αρπαχτή (Snatch)

Αγγλο-Αμερικάνικη ταινία. Διάρκεια: 104 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Γκάι Ρίτσι, με τους: Τζέισον Στέιθαμ, Μπραντ Πιτ και Μπενίτσιο Ντελ Τόρο.

Αποτυχημένοι μάνατζερ του μποξ, ένας Ρώσσος γκάνγκστερ, ανίκανοι ερασιτέχνες κλέφτες, μακάβριοι μαφιόζοι και υποτιθέμενοι Εβραίοι ληστές κοσμημάτων πολεμούν για να εντοπίσουν ένα ανεκτίμητο κλεμμένο διαμάντι.

Η διασημότερη ταινία του Γκάι Ρίτσι περιλεμβάνει όλα τα μικρά τεχνάσματα που χρησιμοποιεί για να διαφοροποιήσει τις ταινίες του από τις υπόλοιπες: βαρύτατες προφορές από όλες τις περιοχές της Αγγλίας, αφηγηματική εξιστόρηση της υπόθεσης, φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες, κωμικές νότες και ένα άπαιχτο σάουντρακ, καθώς και στη συγκεκριμένη ταινία ένα απολαυστικό επιτελείο ηθοποιών. Προσπαθώντας σε αρκετές στιγμές της ταινίας να μιμηθεί το ύφος των ταινιών του Ταραντίνο, ο Γκάι Ρίτσι, αν και ωραιοποιεί τη βία, την αλαφρώνει με διάφορα κωμικά σκετσάκια, μην επιτρέποντας να μετατραπεί η ταινία σε καθαρά γκανγκστερική. Οι ερμηνείες των ηθοποιών, αν και οι ίδιοι είναι υψηλού επιπέδου, δε φαίνεται να είναι πλήρως πετυχημένες και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως του Μπραντ Πιτ και του Μπενίτσιο Ντελ Τόρο οι επινοημένες προφορές τους φαίνονται προχειροφτιαγμένες και υπερβολικές. Η αρχή της ταινίας είναι αρκετά ασυνάρτητη και μέχρι να αρχίσουν οι παράλληλες ιστορίες να μπλέκονται ο θεατής έχει χάσει λίγο τον ειρμό της ταινίας. Επιπλέον, αρκετές σκηνές της ταινίας μοιάζει να είναι παντελώς περιττές και ακόμη και αν συμβάλλουν στη δημιουργία ατμόσφαιρας, διαρκούβν υπερβολικά πολύ, κουράζοντας τους θεατές. Ωστόσο, η ταινία προχωράει και η πλοκή ξετυλίγεται μπαίνοντας σε μια σειρά, ενώ είναι ικανή να κλέψει μερικά σύντομα γέλια από τη γραφικότητα των γεγονότων. Έτσι η ταινία κλιμακώνεται διαρκώς, μέχρι την πλήρη κορύφωση στο τελευταίο τέταρτό της και το λυτρωτικό της τέλος. Πιθανότατα καλή επιλογή για προβολή με την παρέα, αλλά ίσως υπερβολικά πολύ ένα δείγμα του σινεμά για το σινεμά, με μόνο σκοπό την αφήγηση μιας ιστορίας.

Αξιολόγηση: *** (Καλή)

του MicLef

Trailer:

Captain Phillips

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 134 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Πολ Γκρίνγκρας, με τους: Τομ Χανκς, Μπαρκχάντ Αμπντί, Μπαρκχάντ Αμπντίραχμαν.

Η αληθινή ιστορία του καπετάνιου Ρίτσαρντ Φίλιπς και της εισβολής του εμπορικού πλοίου του από Σομαλιανούς πειρατές το 2009.

Γυρισμένο με υποδειγματική στιβαρότητα, η ταινία καταφέρνει να αποφύγει την ευκολία της παρουσίασης στιγμών από τη ζωή των χαρακτήρων για να γεμίσει ο χρόνος της ταινίας, πετυχαίνοντας στο να είναι ενδιαφέρουσα και ρεαλιστική. Ικανός για άλλη μια φορά να ηγηθεί μιας ταινίας, ο Τομ Χανκς δίνει μια ιδιαίτερα αληθοφανή ερμηνεία, αλλά την έκπληξη αποτελεί ο Μπαρκχάντ Αμπντί, ο οποίος χωρίς προηγούμενη πείρα καταφέρνει να αποσπάσει υποψηφιότητα για Όσκαρ β΄ αντρικού ρόλου, στην πρώτη ταινία που συμμετέχει. Αν και η ταινία αγγίζει λίγο τα όρια του εξωραϊσμού του αμερικανικού στρατού και των επιχειρήσεών του δεν το κάνει πολύ εμφανώς και έτσι αφηγείται ωμά και ρεαλιστικά την ιστορία χωρίς να παρεμβάλει άλλα μηνύματα και νοήματα. Έτσι, σε ένα απόλυτα αληθινό και κλειστοφοβικό πλαίσιο η ταινία περνά από την περιπέτεια καταδίωξης στο θρίλερ, που κάνει τους θεατές να αγωνιούν για την τύχη του άτυχου καπετάνιου. Παρόλο που προς το τέλος η αγχώθης ατμόσφαιρα καταντά την ταινία κουραστική, με την διαρκώς κινούμενη κάμερα δίπλα στους ηθοποιούς, καταφέρνει να αποδώσει το φινάλε της συναρπαστικής αυτής ιστορίας με απλότητα και σχετική αντικειμενικότητα ως προς την απόδοση δικαιοσύνης. Υποψήφια για 6 Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου του Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

Αξιολόγηση: *** (Καλή)

του MicLef

Trailer: