Frank

Αγγλική ταινία. Διάρκεια: 95 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Λένι Αμπράχαμπσον, με τους: Μάικλ Φασμπέντερ, Ντόμνχαλ Γκλίσον και Μάγκι Τζίλενχαλ.

Ο Τζον, ένας νεαρός που θέλει να γίνει μουσικός, ανακαλύπτει ότι αυτό απαιτεί πολύ περισσότερα από όσα περίμενε, όταν παίρνει μέρος σε ένα εκκέντρικό συγκρότημα, με τραγουδιστή και συνθέτη τον μυστήριο και εκκεντρικό Φρανκ.

Μια ταινία που πέρασε απαρατήρητη, καθώς προβλήθηκε σε ελάχιστες χώρες σε κλειστό δίκτυο προβολής, ως ανεξάρτητη παραγωγή, εντυπωσιάζει από την επιλογή ταλαντούχων ηθοποιών, μεταξύ των οποίων του ταλαντούχου Μάικλ Φασμπέντερ, ο οποίος για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της ταινίας, υποδύεται τον Φρανκ, με μια μεγάλη μάσκα πάνω από το κεφάλι του, με πολύ συναίσθημα και προσπάθεια. Εκκεντρικό από της πρώτες σκηνές το έργο αυτό δεν προσπαθεί να αποτελέσει εισπρακτική επιτυχία, ούτε καν να εκθιαστεί από τους κριτικούς. Σκοπός της είναι να περάσει μερικά στενάχωρα, αλλά ειλικρινή μηνύματα με ευφυή, τις περισσότερες φορές, τρόπο. Ξεκινώντας ανορθόδοξα και συνεχίζοντας με τρόπο εκκεντρικό, παρακολουθούμε τον Τζον, έναν συνηθισμένο "looser", με υψηλές προσδοκίες και όνειρα, αλλά με λιγοστό ταλέντο και πολλά εμπόδια στον δρόμο του. Όταν του εμφανίζεται η ευκαιρία που αναζητούσε συνειδητοποιεί, όπως και πολλοί νέοι στην ηλικία του, ότι όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι σε οποιοδήποτε τομέα, σπάνια καταλήγουν εκεί που είναι τυχαία, αλλά απαιτείται απόλυτη αφοσίωση στο αντικείμενο, με αμφίβολη την επιτυχία, εξαιτίας της έλλειψης αφοσοίωσης ή πραγματικής θέλησης. Όμως η ταινία δε θέλει απλά να ψυχοπλακώσει το κοινό παρουσιάζοντας την πικρή αλήθεια των μη ανεκπλήρωτων ονείρων και για αυτό το δύσκολο ταξίδι ψυχολογικής ενηλικίωσης του Τζον παρεμβάλλονται πολλές περιπέτειες και απρόοπτα, περιλαμβάνοντας στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σαρκαστικό, μαύρο χιούμορ, αλαφρένοντας την ατμόσφαιρα. Συνεχίζουμε την απελπισμένη προσπάθεια του Τζον να λάμψει στο φακό τη δημοσιότητας, η οποία οδηγεί σε καταστροφικά αποτελέσματα, ώσπου καταλήγουμε σε μια προσγειωμένη, ανθρώπινη κατάληξη γεμάτη συναίσθημα, που ίσως καθυστέρησε λίγο παραπάνω να τελειώσει από ότι θα έπρεπε, αποκτώντας λίγες "κοιλιές". Η σαρκαστική αναφορά στο τρόπο λειτουργίας του διαδικτύου και του σημερινού τρόπου ανάδειξης καλλιτεχνών είναι ιδιαίτερα εύστοχη.

Αξιολόγηση: *** (Καλή)
του MicLef
Trailer: