Το Μικρό Σπίτι στο Δάσος (The Cabin in the Woods)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 95 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Ντρου Γκόνταρντ, με τους: Κρίστεν Κόνολι, Κρις Χέμσγουορθ, Φραν Κρανζ και Μπράντλεϊ Γουίτφορντ.

Πέντε φίλοι πάνε σε μια απομονωμένη καλύβα στο δάσος για διακοπές και ανακαλύπτουν ότι υπάρχουν περισσότερα μυστικά στην καλύβα απ' ότι θα φαντάζονταν.

Με το πιο κοινότυπο σενάριο ταινίας τρόμου, ο Ντρου Γκόνταρντ, σεναριογράφος της "Διάσωσης" και του "Παγκόσμιου Πόλεμου Z", κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο ακολουθώντας αλλά και ταυτοχρόνως καταργώντας τα κλισέ των συνηθισμένων ταινιών τρόμου. Προωθημένο ως μια γνήσια ταινία τρόμου, το μικρό σπίτι στο δάσος, ξάφνιασε είτε πολύ ευχάριστα είτε πολύ δυσάρεστα τους θεατές όταν πρωτοβγήκε, διότι, αν και περιείχε jumpscares και αιματοχυσία όπως οι υπόλοιπες ταινίες τρόμου, αποτελεί στην ουσία κριτική όχι μόνο στις άμυαλες ταινίες τρόμου που επιτυγχάνουν με ελάχιστη διαφοροποίηση να προσελκύουν θεατές στις αίθουσες, αλλά και στην άρρωστη απόλαυση, που έχει γίνει πια μέρος του δυτικού κινηματογράφου, του να γεμίζουν οι κινηματογράφοι από θεατές που αναζητούν να δουν ξεκοιλιάσματα και δημιουργικούς σκοτωμούς των χαρακτήρων. Αναγνωρίζοντας λοιπόν την περίεργη αυτή αλήθεια στην κινηματογραφική βιομηχανία, ο Ντρου Γκόνταρντ, ως σκηνοθέτης αλλά και συν-σεναριογράφος, ενώ στην αρχή υπηρετεί κατά γράμμα τα κλισέ τους είδους με μόνο διαφορετικό στοιχείο τα μερικά κωμικά στοιχεία, στη συνέχεια τα ξεχαρβαλώνει με δημιουργικό τρόπο, δίνοντας μια πρωτότυπη αλλά και πετυχημένη εξήγηση για την προέλευση του κακού, κάνοντας στη διαδρομή τόσες κρυφές αναφορές σε άλλες ταινίες αλλά και παιχνίδια του είδους που ακόμη και ο πιο έμπειρος σινε-φίλος δε θα μπορεί να τις δεχτεί με την πρώτη θέαση. Ξεκινώντας απόλυτα κοινότοπα και συνεχίζοντας απόλυτα πρωτότυπα αποτελεί μια απόλαυση για όσους δεν ήθελαν να δουν μια ακόμα splater ταινία.

Αξιολόγηση: ***1/2 (Καλή/Πολύ Καλή)
του MicLef
Trailer:

Δύο Ημέρες, Μια Νύχτα (Two Days, One Night - Deux Jours, Une Nuit)

Γαλλικοβελγική ταινία. Διάρκεια: 95 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Ζαν Πιέρ Νταρντέν και Λικ Νταρντέν, με τους: Μαριόν Κοτιγιάρ, Φαμπρίσιο Ρονγκιόνε και Κατρίν Σαλέ.

Η Σαντρά, μια νέα μητέρα από το Βέλγιο με σημαντικά ψυχολογικά προβλήματα, ανακαλύπτει ότι οι οι συνάδελφοί της έχουν αποφασίσει να λάβουν ένα σημαντικό χρηματικό μπόνους έναντι του να διατηρηθεί η Σαντρά στη δουλειά, ουσιαστικά προτιμώντας να απολυθεί. Έχει μόνο ένα σαββατοκύριακο για να πείσει τους συναδέλφους της να εγκαταλείψουν το μπόνους για να κρατήσει τη δουλειά της.

Απόδειξη του γεγονότος ότι η τέχνη ανθίζει σε περιόδους κρίσης, το "Δύο Ημέρες, Μια Νύχτα" κοιτάει στα μάτια τη σκληρή πραγματικότητα που γίνεται αισθητή σε όλες τις Δυτικές Χώρες και, προστιθέμενο στο κύμα ταινιών που βγαίνουν τα τελευταία χρόνια με αφορμή την οικονομική κρίση, αφοπλίζει με τη ωμότητα αλλά και την απλότητά του. Δείχνοντας τις επιπτώσεις του οικονομικού μαρασμού σε κάθε έναν από τους ανθρώπους - συναδέλφους, μέσω των αντιδράσεών τους φανερώνει είτε την κτηνώδη φύση που ξυπνάει σε τέτοιους καταπιεστικούς καιρούς, είτε το πνεύμα αλληλεγγύης που προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο ενός συνανθρώπου, με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά. Έχοντας ως ιδανική χαρακτήρα-πρωταγωνίστρια μια καταθλιπτική και πεσιμίστρια γυναίκα με λιγοστά πράγματα στη ζωή να παλέψει, αλλά και με μειωμένες αντοχές στις ποικίλες αντιδράσεις των συνανθρώπων της, ζητάει σχεδόν εκπλιπαρώντας το υποτιθέμενα δεδομένο δικαίωμα σε μια φυσιολογική ζωή. Η εξαιρετική Μαριόν Κοτιγιάρ, πια μια παγκόσμιου βεληνεκούς σταρ, μαραζώνει και ενσαρκώνει έναν χαρακτήρα ηττημένο από τις κακουχίες της ζωής και την αρνητική ατμόσφαιρα της εποχής μας σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της, αλλά και της χρονιάς γενικά. Διατηρώντας στιβαρή σεναριακή συνοχή, με μερικά διαλείμματα, δείχνοντας τα πράγματα που φέρνουν τους ανθρώπους κοντά, αλλά και τις μικρές στιγμές απόδρασης από την κατά τα άλλα δυτική κοινωνία που φαίνεται να βρίσκεται στην κατιούσα φανερώνει μια λυπητερή αλλά ταυτοχρόνως ζεστή πραγματικότητα, που καταφέρνει να κλιμακωθεί μέχρι το λυτρωτικό τέλος, αποφέροντας αίσθημα δικαιοσύνης και αισιοδοξίας, αντιθέτως από τις περισσότερες ταινίες του αντικειμένου. Υποψήφια για Όσκαρ Ά Γυναικείου ρόλου και νικήτρια πληθώρας διεθνών βραβείων, αυτή η βαθιά ανθρώπινη ταινία αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις του 2014 σε κάθε πτυχή της.

Αξιολόγηση: **** (Πολύ Καλή)
του MicLef
Trailer:

Η Κάθοδος (The Descent)

Αγγλική ταινία. Διάρκεια: 99 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Νιλ Μάρσαλλ, με τους: Σόνα ΜακΝτόναλντ, Ναταλί Μεντόζα και Άλεξ Ρέιντ.

Μια ομάδα εξερευνητών παγιδεύεται σε μια σπηλιά και ενώ αναζητούν έξοδο, ανακαλύπτουν ότι δεν είναι μόνες τους.

Μεγάλη επιτυχία στην Αγγλία, η "Κάθοδος" δείχνει από τις πρώτες σκηνές ότι θέλει να διαφοροποιηθεί από την μάζα. Επενδύοντας στην ατμόσφαιρα (αν και αργεί να μπει στο "ζουμί"), καταφέρνει με μερικά κάπως πιο φτηνά από όσο θα μπορούσαν να είναι jumpscares (οι χαρακτήρες τρομάζουν στην όψη άλλων χαρακτήρων) να μας τινάξει από το κάθισμά μας, ενώ η αγωνία διατηρείται αναμφισβήτητα στα ύψη. Με έξι γυναίκες ως ομάδα, αυτή η... "φεμινιστική" ταινία τρόμου, ίσως από προσπάθειά της να αποδείξει ότι οι γυναίκες δεν είναι απλά οι χαζές κοπέλες που βλέπουμε να σφαγιάζονται ανελέητα στις κοινές ταινίες τρόμου, το παρακάνει όσον αφορά τις δυνατότητες μιας ομάδας φυσιολογικών γυναικών από πλευράς σωματικής αντοχής αλλά και αποφάσεων. Ακουμπώντας αμυδρά το θέμα του "μέχρι που θα φτάσει κάποιος για να επιβιώσει", η ένταση που χτίζεται με εξαιρετικό τρόπο για το πρώτο μισό της ταινίας θα αλλοιωθεί σε καταιγιστική δράση, όπου η ατμόσφαιρα έχει καταστραφεί και παρακολουθούμε συνεχή κυνηγητά. Εκεί λοιπόν που η κάθε σκιά θα μπορούσε να αποτελεί μια απειλή, μεταφερόμαστε σε μια γεμάτη αίμα ταινία, με λιγοστά από όσα συμβαίνουν να βγάζουν νόημα. Αδικαιολόγητες οι εναρκτήριες σκηνές που βλέπουμε το τραγικό backstory της πρωταγωνίστριας μας, το οποίο δε φαίνεται να δένει επιτυχώς με καμιά πτυχή του υπόλοιπου έργου. Με εξαιρετική τοποθεσία γυρισμάτων και πετυχημένη κλειστοφοβική αίσθηση είναι κατά το ήμισυ ατμοσφαιρική και κατά το άλλο ήμισυ slasher ταινία επιβίωσης που σίγουρα θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή, αλλά δεν έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω τελικά.

Αξιολόγηση: ** (Ενδιαφέρουσα)

του MicLef

Trailer:

Σε Λάθος Χρόνο (Locke)

Αμερικανο-αγγλική ταινία. Διάρκεια: 85 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Στίβεν Νάιτ, με τον Τομ Χάρντι και τις φωνές των: Ολίβια Κόλμαν και Ρουθ Γουίλσον.

Ο Ίβαν Λοκ, αφοσιωμένος οικογενειάρχης και επιτυχημένος μηχανικός, λαμβάνει ένα τηλεφώνημα την παραμονή της μεγαλύτερης αναμέτρησης της καριέρας του που πυροδοτεί μια σειρά από γεγονότα που διαταράσσουν την προσεκτικά οργανωμένη του ύπαρξη.

Γυρισμένο μέσα σε 6 μόνο μέρες (για την ακρίβεια, σε 6 νύχτες) και με συνολικό κόστος 2 εκατομμυρίων δολαρίων, το Locke, ονομασμένο ως φόρο τιμής στον φιλόσοφο Τζον Λοκ, λαμβάνει χώρα στην BMW του Ίβαν Λοκ, ο οποίος οδηγώντας στον αυτοκινητόδρομο με σκοπό να φτάσει στον προορισμό του μιλάει διαρκώς στο τηλέφωνο για την επίβλεψη της δουλειάς του στην οποία δεν βρίσκεται και την τακτοποίηση του θέματος για το οποίο βρίσκεται στο αυτοκίνητο. Με τις συζητήσεις μεταξύ των ηθοποιών να γίνονται σε πραγματικό χρόνο και την ταινία να μοιάζει όντως με ένα μιαμισάωρο ταξίδι, το Σε Λάθος Χρόνο αποτελεί υπόδειγμα ταινίας με μικρή χρηματοδότηση, κερδίζοντας 5 εκατομμύρια δολάρια για τα 2 για τα οποία κόστισε και λαμβάνοντας εξαιρετικές κριτικές, κυρίως λόγω της στιβαρής, αντίθετης από αυτήν που έχουμε συνηθίσει, ερμηνείας του Τομ Χάρντι, εδώ στον, μέχρι τώρα, ρόλο της καριέρας του. Παρακολουθούμε τον ήρωα να βρίσκεται σε μια απίστευτα περίπλοκη κατάσταση που απειλεί να καταστρέψει την ζωή που μεθοδικά έχει χτίσει τόσα χρόνια, προκειμένου να κάνει το σωστό και, όπως καταλαβαίνουμε από τους εσωτερικούς του διαλόγους, να αποδείξει πως δεν είναι σαν τον πατέρα του, από τον οποίο είχε τραυματικές αναμνήσεις. Με την αγωνία στα ύψη, καταφέρνει να μας κάνει να ανησυχούμε πραγματικά για την έκβαση των πράξεων του χαρακτήρα που γνωρίζουμε μέσα από τα τηλεφωνήματά του και την προσπάθειά του να αποδώσει δικαιοσύνη, με όποιο ρίσκο. Διατηρώντας το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος αμείωτο, η ταινία δε θα μπορούσε να γυριστεί χωρίς τη εξαιρετική ερμηνεία του Τομ Χάρντι. (προβλήθηκε το 2014 στην Ελλάδα αλλά έκανε πρεμιέρα το 2013 στην Αγγλία).

Αξιολόγηση: *** (Καλή)

του MicLef

Trailer:

Spy

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 119 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Πολ Φιγκ, με τους: Μελίσσα ΜακΚάρθι, Ρόουζ Μπερν, Τζέισο Στέιθαμ και Τζουντ Λο.

Μια αναλύτρια της CIA που βοηθάει πράκτορες στο έδαφος από το γραφείο της, προσφέρεται για να πάει μυστικά και να μπει στον κόσμο ενός επικίνδυνου εμπόρου όπλων.

Η Μελίσσα ΜακΚάρθι, η τρίτη πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός του 2015, πρωταγωνιστεί σε ακόμα μια πρακτορική παρωδία η οποία όμως δεν αξιοποιεί πλήρως τις κωμικές δυνατότητές της. Από το σκηνοθέτη του Bridesmaids, στο οποίο επίσης πρωταγωνιστούσε η Μελίσσα ΜακΚάρθι, έρχεται ένα ειρωνικό ξέσπασμα από τις δεκάδες περιπέτειες του 2015 και ενόψει του Spectre (στο οποίο θα ταίριαζε πολύ περισσότερο το μποντικό theme song του Spy, παρά η μπαλάντα του Σαμ Σμιθ).  Με ένα δυνατό επιτελείο ηθοποιών και ένα αρκετά καλογραμμένο, αν και προσχηματικό, σενάριο, το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι τα πολλαπλά running gags (αστεία που επαναλαμβάνονται), μεταξύ των οποίων ο ξεκαρδιστικός Ιταλός Άλντο και ο απολαυστικός Τζέισον Στέιθαμ σε μια γκαφατζίδικη εκδοχή του κινηματογραφικού του εαυτού, καθώς μερικά από τα υπόλοιπα αστεία φαίνεται να "τραβάνε" την κωμική τους δυνατότητα μέχρι το σημείο που καταντάει άνοστο (οι φωτογραφίες στη φωτογραφική μηχανή του νεκρού πράκτορα, η "σκληρή" εκδοχή της ΜακΚάρθι), ενώ άλλα είναι απλά άστοχα (καθώς απ' ότι φαίνεται σε μια αμερικάνικη περιπέτεια χρειάζεται πάντα ένα αστείο είτε για περιττώματα είτε για εμετό). Παρόλα αυτά, οι περισσότερες στιγμές της ταινίας είναι το λιγότερο διασκεδαστικές, καθώς είναι αρκετά σίγουρο ότι θα αποσπάσει αρκετά γέλια μέχρι το τέλος της. Οι ερμηνείες πέραν των προαναφερθέντων είναι κάπως βεβιασμένες, προσπαθώντας πολύ να γίνουν παρωδία των χαρακτήρων τους, κάνοντας την Μελίσσα να λάμπει ακόμα περισσότερο και ουσιαστικά να ηγείται μόνη της ταινίας. Αν λοιπόν κατά στιγμές φαίνεται να υπολείπεται πρωτότυπων ιδεών, διαθέτει μερικές απολαυστικές στιγμές και είναι ένα διασκεδαστικό διάλειμμα από την καθημερινότητα.

Αξιολόγηση: **1/2 (Ενδιαφέρουσα/Καλή)

του MicLef

Trailer:

Spectre

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 148 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Σαμ Μέντες, με τους: Ντάνιελ Γκρεγκ, Κρίστοφ Βαλτς, Λέα Σεντού και Ραλφ Φάινς.

Ένα αινιγματικό μήνυμα από το παρελθόν του Μποντ τον στέλνει σε μυστική αποστολή να σταματήσει μια εγκληματική οργάνωση. Ενώ ο Μ προσπαθεί να σταματήσει πολιτικές δυνάμεις από το να σταματήσουν το 00 πρόγραμμα, ο Μποντ φτάνει στον πυρήνα της εγκληματικής οργάνωσης Spectre για να ανακαλύψει τον εγκέφαλό της. 

Η 24 ταινία στο Τζέιμς Μποντ franchise και η τελευταία με τον εξαιρετικό Ντάνιελ Γκρεγκ, που αμφισβητεί την κυριαρχία του Σον Κόνερι για τον τίτλο του καλύτερου Μποντ, βρίσκει τον ήρωα υπό τη σκηνοθετική διεύθυνση του Σαμ Μέντες, σκηνοθέτη του Skyfall, συνεχίζοντας την ψυχολογική έρευνα του Μποντ και ξετυλίγοντας τα μυστικά του παρελθόντος του. Ξεκινώντας με μια εντυπωσιακά χορογραφημένη σκηνή στην Πόλη του Μεξικού την ημέρα των νεκρών και τους πανέμορφους τίτλους αρχής υπό την πλήρως αταίριαστη επένδυση του Σαμ Σμιθ τοποθετούμαστε στο γραφείο του Μ, όπου αμφισβητείται η θέση του 007 στην ΜΙ6. Κυνηγώντας ανεξάρτητα από την MI6 την Spectre και τα φαντάσματα του παρελθόντος του, βρίσκει στο δρόμο του την εκθαμβωτική Λέα Σεντού (Η Ζωή της Αντέλ), μια από τις πιο εντυπωσιακές Bond girls του franchise, και συνεργάζονται για τον κοινό σκοπό τους, έχοντας να αντιμετωπίσουν σε πρώτο επίπεδο τον Χινξ (Ντέιβ Μπατίστα), έναν τρομακτικής φυσικής παρουσίας δολοφόνου, και στη συνέχεια τον μεγάλο κακό, που τον υποδύεται ένας ικανοποιητικός Κρίστοφ Βαλτς. Ενώ λοιπόν το αρχικό υλικό αποτελεί καύσιμο ικανό για να αποτελέσει μια δυναμική έξοδο για την αποχώρηση του Ντάνιελ Γκρεγκ από τον τίτλο του Μποντ, έχοντας ως κύριο σκοπό αυτή ακριβώς την αποχώρηση (δίνοντας ενδείξεις από την εμφάνιση σκηνών από τις προηγούμενες τρεις ταινίες στους τίτλους αρχής), αποπροσανατολίζει το στόχο μιας μποντικής περιπέτειας: να προσφέρει απλόχερα εξαιρετικά χορογραφημένη δράση, στηριζόμενη από ένα στιβαρό σενάριο και ηγούμενη από έναν πανέξυπνο και γυναικά πράκτορα. Με διάρκεια 2μιση σχεδόν ωρών, τραβάει υπερβολικά τις συζητήσεις και τις παύσεις, ειδικά με τον Κρίστοφ Βαλτς, ο οποίος παρά την αξιότιμη προσπάθεια του, καταλήγει στις θέσεις με τους πιο αδιάφορους κακούς του franchise, καθώς ο χαρακτήρας είναι παντελώς μονοδιάστατος και απλοϊκά γραμμένος.

Ο υποψήφιος για τρία Όσκαρ σεναριογράφος παρέχει το πιο απλό backstory: ένας κακός που βρίσκεται πίσω από τις κινήσεις των κακών των προηγούμενων ταινιών, με αναληθοφανές κίνητρο, αποτυγχάνοντας να δημιουργήσει έναν εξαιρετικό μποντικό κακό όπως αυτόν του Χαβιέ Μπαρδέμ, μια ταινία πριν. Εκτός αυτού, οι σκηνές δράσης είναι πραγματικά μετρήσιμες στα δάκτυλα του ενός χεριού με τις περισσότερες από αυτές να είναι εντελώς αδιάφορες και τις περισσότερες φορές η μουσική του Thomas Newman να φαίνεται πως είχε σχεδιαστεί για ταινία με πιο εντυπωσιακές σκηνές δράσεις. Ο παραμερισμός αυτός της δράσης θυσιάζεται για χάρη ατελείωτων στιγμών συζήτησης με την Λέα Σεντού, που αναδεικνύεται σε έρωτα του Μποντ, πλήρως αντίθετα από την όλη ιδέα του Τζέιμς Μποντ, όπου η αλληλουχία των ηθοποιών γίνεται χωρίς αποχαιρετιστήρια ταινία για τον καθένα. Αν ο Σαμ Μέντες επικεντρωνόταν στη δημιουργία μιας ταινίας εξίσου καλής με το Skyfall, θα είχε κάνει άθελα του αυτό που προσπάθησε, να πει ένα εκρηκτικό αντίο για τον Ντάνιελ Γκρεγκ. Απογοητευτική και ελάχιστα πρωτότυπη, αυτή είναι μια στάση του Μποντ που θα μπορούσε να λείπει.

Αξιολόγηση: ** (Ενδιαφέρουσα)
του MicLef
Trailer: