Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Το Μεγάλο Σορτάρισμα (The Big Short)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 130 λεπτά. 
Σκηνοθεσία: Άνταμ Μακ Κέι, με τους: Στιβ Καρέλ, Κρίστιαν Μπέιλ, Ράιαν Γκόσλινγκ και Μπραντ Πιτ.
Τέσσερις άνθρωποι στο χώρο της οικονομίας προβλέπουν την έκρηξη της "φούσκας" στο χώρο της πίστωσης και της στέγασης από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 και αποφασίζουν να κάνουν τις μεγάλες τράπεζες να πληρώσουν για την απληστία και την έλλειψη προνοητικότητάς τους.
Ο σκηνοθέτης Άνταμ Μακ Κέι, μέχρι τώρα σκηνοθέτης κωμωδιών όπως το "Anchorman", εξηγεί στο μέσο θεατή τι συνέβη στον κόσμο, αλλά κυρίως στην Αμερική μέχρι την κατάρρευση των μεγάλων τραπεζών όπως η Lehman Brothers, και οδήγησε εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχια, χωρίς να φοβάται να δείξει και το μερίδιο ευθύνης που είχε η πλειοψηφία των ανθρώπων που χωρίς δισταγμό λάμβαναν δάνεια επί δανείων, βασισμένα στη φαινομενική σταθερότητα του συστήματος. Συμπεριλαμβάνοντας διασημότητες όπως η Μάργκοτ Ρόμπι (από το "Λύκο της Γουόλ-Στριτ") και τη Σελίνα Γκόμεζ, για την επεξήγηση των δυσνόητων ορολογιών που αναπόφευκτα αναφέρονται στην ταινία, και έχοντας τον Ράιαν Γκόσλινγκ να μιλάει απευθείας στο κοινό διαλύοντας τον "τέταρτο τοίχο", η ταινία έχει μοναδικό σκοπό, εκτός από τη ψυχαγωγία του κοινού, την όσο το δυνατόν καλύτερη ενημέρωσή του για την πηγή της διεθνούς οικονομικής κρίσης μέσω μιας δίωρης ταινίας. Παρουσιάζοντας εύστοχα την περίοδο των "παχέων αγελάδων", αλλά και τη δυσκολία του κόσμου να συλλάβει την παροδικότητα της περιόδου αυτής και την τότε επικείμενη κρίση που με μαθηματική κρίση πλησίαζε, όπως και την άρνηση των τραπεζών να παραδεχτούν τη κρισιμότητα της κατάστασης, δε φοβάται να εκθέσει την αλαζονία των τραπεζιτών. Υποψήφια για 5 βραβεία Όσκαρ, με μεταξύ των οποίων και καλύτερης ταινίας (αλλά όχι και καλύτερης ερμηνείας για τον Στιβ Καρέλ για τη δεύτερη ατράνταχτη απόδειξή του ότι δεν πρόκειται μονάχα για κωμικό ηθοποιό), ήταν όχι μονάχα μια ειλικρινή προσέγγιση στην κρίση που βιώνουμε, βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Μάικλ Λιούις, αλλά και μια ευρηματική μέθοδος παρουσίαση του ζητήματος. Με αξιόλογες ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς και με εκρηκτικό editing, δεν αφήνει στιγμή το θεατή, χωρίς ούτε μια περιττή σκηνή, εκμεταλλευόμενη τις λίγες ώρες που τον έχει διαθέσιμο για να τον κάνει εφήμερο για αυτά που παρατηρεί γύρω του. Αν και η προσπάθεια για τη δημιουργία ψυχαγωγικής ταινίας σίγουρα επιτυγχάνεται, ο τομέας της ενημέρωσης, αν και μέχρι ενός σημείο καταφέρνει το σκοπό του, αναπόφευκτα αποπροσανατολίζει το κοινό εξαιτίας του βομβαρδισμού ονομάτων και ορολογιών, των οποίων οι εξηγήσεις είναι ταχύτατες. Παρόλο λοιπόν που το ιλιγγιώδες μοντάζ κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο, αφαιρεί τη δυνατότητα του θεατή να αφομοιώσει αυτά που του παρουσιάζονται και κουράζοντάς τον προς το τέλος. Σίγουρα θα εκτιμηθεί περισσότερο από όσους έχουν ήδη ασχοληθεί με το αντικείμενο, αλλά θα είναι και κίνητρο για ενασχόληση για όσους δεν είναι ενημερωμένοι. Σίγουρα θα είναι πολύ πιο εύπεπτη στη δεύτερη θέαση. Εξαιρετική ιδέα και δεξιοτεχνική εκτέλεσή της, είναι αξιοθαύμαστο το ανθρώπινο δυναμικό που ο Άνταμ Μακ Κέι κατάφερε να συλλέξει για την παρουσίαση ενός τόσο ζεστού ακόμα θέματος. 
Αξιολόγηση: ***1/2 (Καλή/Πολύ Καλή)
του MicLef
Trailer:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου