Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε (Gone Girl)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 149 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Φίνσερ, με τους: Μπεν Άφλεκ, Ρόσαμουν Πάικ και Νιλ Πάτρικ Χάρις.

Μετά την εξαφάνιση της γυναίκας του, η οποία έχει προσελκύσει την προσοχή των M.M.E., ένας άντρας αντιλαμβάνεται ότι δημιουργείται η εντύπωση ότι ο ίδιος ίσως να μην είναι αθώος.

Ο Ντέβιντ Φίνσερ μεταφέρει δεξιοτεχνικά το ομότιτλο βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν, σε σενάριο το οποίο η ίδια έγραψε, δημιουργώντας ένα θρίλερ με την απαραίτητη απροβλεψιμότητα και πρωτοτυπία. Γνωρίζοντας όλες τις λεπτομέρειες των mainstream ταινιών αλλά και πως να τις αναβαθμίζει, ο Φίνσερ δημιουργεί ένα θρίλερ υψηλών προδιαγραφών που είναι ικανό να του δώσει το Όσκαρ σκηνοθεσίας που ακόμη δεν έχει λάβει. Η ταινία αρχίζει ήρεμα, με την ιδιοφυή μουσική ωστόσο του Τρεντ Ρένζορ (μουσική του The Social Soundtrack) να μας βάζει στο κλίμα από τα πρώτα λεπτά, αναδεικνύοντας σε σκηνές απόλυτης ηρεμίας και γαλήνης μια κρυφή ανησυχία. Η κορύφωση της ταινίας είναι πραγματικά εξαιρετική με τις δυόμιση ώρες της ταινίας να περνάνε τόσο απολαυστικά που θα μπορούσαμε να βλέπουμε και ακόμη μια ώρα, παραμένοντας ταυτοχρόνως χορταστική. Ωστόσο η ταινία του Φίνσερ δεν στηρίζεται στο κλασσικό ποιός το έκανε, κάτι που ξεκαθαρίζεται όχι πολύ ώρα μετά την αρχή της ταινίας, αλλά στη σύγκρουση των χαρακτήρων, καθώς το σενάριο προφυλάσσει εξαιρετικές ανατροπές, που κάνουν τους θεατές να αμφισβητούν, τουλάχιστον μέχρι τη μέση της ταινίας, ποιοί είναι οι "καλοί" και ποιοί οι "κακοί" της ταινίας. Ο Μπεν Άφλεκ αποδεινύεται αποτελεσματικός, αποκροούντας έτσι το πρόσφατο κύμα μίσους που έχει δημιουργηθεί πρόσφατα από το κοινό, πιθανότατα επειδή θα αντικαταστήσει στο μέλλον τον Κρίστιαν Μπέιλ στη σειρά των ταινιών Μπάτμαν, έχοντας στο πλευρό του τη Ρόσαμουν Πάικ, η οποία επιλέχθηκε ανάμεσα από πρωτοκλασσάτες ηθοποιούς για να δώσει τελικά μια δυναμική ερμηνεία. Καταλήγουμε λοιπόν σε μία από τις καλύτερες ταινίες του Ντέιβιντ Φίνσερ, ενός αριστοτεχνίτη των θρίλερ, με δυναμικό καστ, εκρηκτικές σεναριακές ανατροπές και σκηνοθετική αρτιότητα. Μια γερή παρουσία για τα φετινά Όσκαρ.

Αξιολόγηση: ***1/2 (Καλή/Πολύ Καλή)
Trailer:

του MicLef

Gravity

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 91 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Αλφόνσο Κουαρόν, με τους: Σάντρα Μπούλοκ και Τζορτζ Κλούνεϊ.

Ο αγώνας επιβίωσης δύο αστροναυτών που ύστερα από ένα ατύχημα απελευθερώνονται στο διάστημα.

Ο Αλφόνσο Κουαρόν (Τα παιδιά των ανθρώπων, Χάρι Πότερ 3) κάθεται πίσω από το σκηνοθετικό τιμόνι στην ίσως πιο φιλόδοξη ταινία του 2013. Αποτελώντας έναν ιδιαίτερα ευρηματικό σκηνοθέτη ήταν φανερό από την αρχή πως η περιπέτειά του στο διάστημα δε θα αποτελούσε απλά έναν καταιγισμό άπταιστων οπτικοακουστικών εφέ, αλλά ένα φιλοσοφικό ζήτημα, πλαισιωμένο στο αφιλόξενο περιβάλλον του διαστήματος. Ξεκινώντας από την γέννηση του ανθρώπου και τη σχέση μητέρας-παιδιού μεταξύ του αστροναύτη και του διαστημοπλοίου, φτάνοντας μέχρι στον πρώτο άνθρωπο που περπάτησε στη Γη, η ταινία παραθέτει ερωτήματα για το νόημα και την αξία της ζωής, την ίδια στιγμή που η πρωταγωνίστρια και οι θεατές είναι εγκλωβισμένοι στον τρομαχτικό κόσμο του διαστήματος. Για αυτό εξάλλου τα οπτικά εφέ της ταινίας, αν και εκπληκτικά, είναι χρησιμοποιημένα με φειδό και χωρίς να αποτελούν το μοναδικό προσόν της ταινίας καταφέρνουν σε ορισμένες σκηνές να εντυπωσιάσουν (ειδικά στη σκηνή του διαστημικού σταθμού) με την αληθοφάνειά τους. Η Σάντρα Μπούλοκ αποδίδει μια πολύ αποτελεσματική ερμηνεία, καθώς η ταινία είναι σχεδόν εξ’ ολοκλήρου βασισμένη πάνω της, με τον έμπειρο Τζορτζ Κλούνεϊ στο πλευρό της και τη φωνή του Εντ Χάρις στα μικρόφωνά τους. Η εξαιρετικά αγχώδης μουσική του Στίβεν Πράις δένει αρμονικά με το θέαμα και για αυτό βραβεύτηκε με Όσκαρ. Μια ταινία-κορυφή σε κάθε έναν από τους καλλιτεχνικούς τομείς ξεχωριστά (απίστευτη φωτογραφία), αναβάθμισε τις τεχνικές χρήσης και δημιουργίας των οπτικών εφέ, κάτι που φαινόταν και στο φαντασμαγορικό 3D, που όμως εκτός των φιλοσοφικών ερωτημάτων που πολύ ομαλά εμφάνιζε κατά τη διάρκειά της, (η ύπαρξη των οποίων είναι σπάνια αρετή για ένα μπλοκμπάστερ αυτού του βεληνεκούς) δεν καταφέρνει να αποφύγει όλες τις κοινοτοπίες και ευκολίες της κατηγορίας της ενώ ορισμένα σεναριακά αφελή σημεία (ανοιχτό αλεξίπτωτο στο διάστημα;) ίσως προβληματίσουν λίγο τους θεατές, αλλά δε θα τους ξενερώσουν. Έτσι, έχουμε σταδιακή κορύφωση της αγωνίας μέχρι το οριακά αφελές τέλος, το οποίο όμως ο Κουαρόν, με τη σκηνοθετική δεξιοτεχνία του δεν επιτρέπει να φανεί χαζό. Νικήτρια 7 Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου και της καλύτερης σκηνοθεσίας, και παρέχοντας 716 εκατομμύρια δολλάρια στους συντελεστές της, το Gravity ήταν το κερδισμένο στοίχημα του αμερικανικού σινεμά της χρονιάς.
Αξιολόγηση: ***1/2 (Καλή/Πολύ Καλή)

του MicLef
Trailer:

Kick-Ass 2

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 103 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Τζεφ Γουάντλοου, με τους: Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον, Κλόι Γκρέις Μορέτζ, Κρίστοφερ Μιντζ-Πλας και Τζιμ Κάρει.

Ο μασκοφόρος μαθητής Kick-Ass γίνεται μέλος μιας ομάδας συνηθισμένων πολιτών που έχουν αποφασίσει να πολεμίσουν το έγκλημα φορώντας στολές. Την ίδια στιγμή, ο Red Mist ετοιμάζει ένα σχέδιο εκδίκησης για τον θάνατο του πατέρα του που περιλαμβάνει όλους όσους γνωρίζει ο Kick-Ass.

Μετά την επιτυχία του πρώτου Κick-Ass, ο μασκοφόρος κωμικός μαχητής του εγκλήματος επιτίθεται ξανά στους κινηματογράφους - όχι τους ελληνικούς - με ένα από τα πιο απογοητευτικά sequel όλων των εποχών. Επαναπαυόμενος στα στοιχεία που είχαν κάνει εντύπωση στην πρώτη ταινία, ο Τζεφ Γουάντλοου (όχι ο ίδιος σκηνοθέτης της πρώτης ταινίας) από τις πρώτες σκηνές της ταινίας φανερώνει ότι δεν είναι ικανός να ισορροπήσει ανάμεσα στην παρωδία, την περιπέτεια και την κακόγουστη κωμωδία όπως τόσο δεξιοτεχνικά είχε καταφέρει το πρώτο Kick-Ass. Έτσι, με εμφανές το κενό του Big Daddy και του Μαρκ Στρονγκ, η ταινία μετατρέπει σε κύριο κακό τον γιό του προετοιμάζοντας έτσι τους θεατές για ένα σεναρικά κούφιο θέαμα. Το υποτιθέμενα μεγαλύτερο ατού της ταινίας, η Κλόι Γκρέις Μορέτζ (Hit Girl) έχει χάσει πια το άγγιγμά του, καθώς ύστερα από 3 χρόνια δεν είναι πια το κοριτσάκι που εντυπωσίαζε με την προτίμησή της στην ωμή βία, αλλά μια κοπέλα, που αν και προσπαθεί υποκριτικά, δεν αλλάζει το γεγονός ότι έχει μεγαλώσει. Επιπλέον, ο κωμικός τόνος της πρώτης ταινίας έχει σχεδόν ολοκληρωτικά χαθεί, δίνοντας την εντύπωση οτι η ταινία αποτελεί περιπέτεια, κάτι που σίγουρα δεν το καταφέρνει πετυχημένα. Οι νέοι χαρακτήρες είναι αρκετά αδιάφοροι και πραγματικά είναι παράδοξο ότι ο μοναδικός άσσος στο μανίκι της ταινίας αποδεικνύεται ο Τζιμ Κάρει, στο ρόλο ενός στα όρια της ψυχασθένειας συμμάχου του Kick-Ass, ο οποίος δυστυχώς δεν παίρνει το μερίδιο που του αξίζει. Το σενάριο, απλοϊκά γραμμένο και άσχημα εκτελεσμένο, όμως βρίσκει χρόνο για σκηνές που φαίνεται σα να είναι αποσπάσματα κωμωδιών χείριστης ποιότητας, αλλά και άσκοπα βίαιες σκηνές σε μια ταινία που υποτίθεται ότι απομυθοποιεί τη βία. Περισσότερο αχρείαστο και από τις δύο τελευταίες ταινίες Matrix. Προσπαθεί να αποτελέσει μείγμα παρωδίας και περιπέτειας, αλλά καταλήγει παρωδία του εαυτού της.

Αξιολόγηση: * (Μέτρια)

του MicLef

Trailer: