Kick-Ass 2

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 103 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Τζεφ Γουάντλοου, με τους: Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον, Κλόι Γκρέις Μορέτζ, Κρίστοφερ Μιντζ-Πλας και Τζιμ Κάρει.

Ο μασκοφόρος μαθητής Kick-Ass γίνεται μέλος μιας ομάδας συνηθισμένων πολιτών που έχουν αποφασίσει να πολεμίσουν το έγκλημα φορώντας στολές. Την ίδια στιγμή, ο Red Mist ετοιμάζει ένα σχέδιο εκδίκησης για τον θάνατο του πατέρα του που περιλαμβάνει όλους όσους γνωρίζει ο Kick-Ass.

Μετά την επιτυχία του πρώτου Κick-Ass, ο μασκοφόρος κωμικός μαχητής του εγκλήματος επιτίθεται ξανά στους κινηματογράφους - όχι τους ελληνικούς - με ένα από τα πιο απογοητευτικά sequel όλων των εποχών. Επαναπαυόμενος στα στοιχεία που είχαν κάνει εντύπωση στην πρώτη ταινία, ο Τζεφ Γουάντλοου (όχι ο ίδιος σκηνοθέτης της πρώτης ταινίας) από τις πρώτες σκηνές της ταινίας φανερώνει ότι δεν είναι ικανός να ισορροπήσει ανάμεσα στην παρωδία, την περιπέτεια και την κακόγουστη κωμωδία όπως τόσο δεξιοτεχνικά είχε καταφέρει το πρώτο Kick-Ass. Έτσι, με εμφανές το κενό του Big Daddy και του Μαρκ Στρονγκ, η ταινία μετατρέπει σε κύριο κακό τον γιό του προετοιμάζοντας έτσι τους θεατές για ένα σεναρικά κούφιο θέαμα. Το υποτιθέμενα μεγαλύτερο ατού της ταινίας, η Κλόι Γκρέις Μορέτζ (Hit Girl) έχει χάσει πια το άγγιγμά του, καθώς ύστερα από 3 χρόνια δεν είναι πια το κοριτσάκι που εντυπωσίαζε με την προτίμησή της στην ωμή βία, αλλά μια κοπέλα, που αν και προσπαθεί υποκριτικά, δεν αλλάζει το γεγονός ότι έχει μεγαλώσει. Επιπλέον, ο κωμικός τόνος της πρώτης ταινίας έχει σχεδόν ολοκληρωτικά χαθεί, δίνοντας την εντύπωση οτι η ταινία αποτελεί περιπέτεια, κάτι που σίγουρα δεν το καταφέρνει πετυχημένα. Οι νέοι χαρακτήρες είναι αρκετά αδιάφοροι και πραγματικά είναι παράδοξο ότι ο μοναδικός άσσος στο μανίκι της ταινίας αποδεικνύεται ο Τζιμ Κάρει, στο ρόλο ενός στα όρια της ψυχασθένειας συμμάχου του Kick-Ass, ο οποίος δυστυχώς δεν παίρνει το μερίδιο που του αξίζει. Το σενάριο, απλοϊκά γραμμένο και άσχημα εκτελεσμένο, όμως βρίσκει χρόνο για σκηνές που φαίνεται σα να είναι αποσπάσματα κωμωδιών χείριστης ποιότητας, αλλά και άσκοπα βίαιες σκηνές σε μια ταινία που υποτίθεται ότι απομυθοποιεί τη βία. Περισσότερο αχρείαστο και από τις δύο τελευταίες ταινίες Matrix. Προσπαθεί να αποτελέσει μείγμα παρωδίας και περιπέτειας, αλλά καταλήγει παρωδία του εαυτού της.

Αξιολόγηση: * (Μέτρια)

του MicLef

Trailer: