Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 91 λεπτά.
Σκηνοθεσία: Αλφόνσο Κουαρόν, με τους: Σάντρα Μπούλοκ και Τζορτζ Κλούνεϊ.
Ο αγώνας επιβίωσης δύο αστροναυτών που ύστερα από ένα ατύχημα απελευθερώνονται στο διάστημα.
Ο Αλφόνσο Κουαρόν (Τα παιδιά των ανθρώπων, Χάρι Πότερ 3) κάθεται πίσω από το σκηνοθετικό τιμόνι στην ίσως πιο φιλόδοξη ταινία του 2013. Αποτελώντας έναν ιδιαίτερα ευρηματικό σκηνοθέτη ήταν φανερό από την αρχή πως η περιπέτειά του στο διάστημα δε θα αποτελούσε απλά έναν καταιγισμό άπταιστων οπτικοακουστικών εφέ, αλλά ένα φιλοσοφικό ζήτημα, πλαισιωμένο στο αφιλόξενο περιβάλλον του διαστήματος. Ξεκινώντας από την γέννηση του ανθρώπου και τη σχέση μητέρας-παιδιού μεταξύ του αστροναύτη και του διαστημοπλοίου, φτάνοντας μέχρι στον πρώτο άνθρωπο που περπάτησε στη Γη, η ταινία παραθέτει ερωτήματα για το νόημα και την αξία της ζωής, την ίδια στιγμή που η πρωταγωνίστρια και οι θεατές είναι εγκλωβισμένοι στον τρομαχτικό κόσμο του διαστήματος. Για αυτό εξάλλου τα οπτικά εφέ της ταινίας, αν και εκπληκτικά, είναι χρησιμοποιημένα με φειδό και χωρίς να αποτελούν το μοναδικό προσόν της ταινίας καταφέρνουν σε ορισμένες σκηνές να εντυπωσιάσουν (ειδικά στη σκηνή του διαστημικού σταθμού) με την αληθοφάνειά τους. Η Σάντρα Μπούλοκ αποδίδει μια πολύ αποτελεσματική ερμηνεία, καθώς η ταινία είναι σχεδόν εξ’ ολοκλήρου βασισμένη πάνω της, με τον έμπειρο Τζορτζ Κλούνεϊ στο πλευρό της και τη φωνή του Εντ Χάρις στα μικρόφωνά τους. Η εξαιρετικά αγχώδης μουσική του Στίβεν Πράις δένει αρμονικά με το θέαμα και για αυτό βραβεύτηκε με Όσκαρ. Μια ταινία-κορυφή σε κάθε έναν από τους καλλιτεχνικούς τομείς ξεχωριστά (απίστευτη φωτογραφία), αναβάθμισε τις τεχνικές χρήσης και δημιουργίας των οπτικών εφέ, κάτι που φαινόταν και στο φαντασμαγορικό 3D, που όμως εκτός των φιλοσοφικών ερωτημάτων που πολύ ομαλά εμφάνιζε κατά τη διάρκειά της, (η ύπαρξη των οποίων είναι σπάνια αρετή για ένα μπλοκμπάστερ αυτού του βεληνεκούς) δεν καταφέρνει να αποφύγει όλες τις κοινοτοπίες και ευκολίες της κατηγορίας της ενώ ορισμένα σεναριακά αφελή σημεία (ανοιχτό αλεξίπτωτο στο διάστημα;) ίσως προβληματίσουν λίγο τους θεατές, αλλά δε θα τους ξενερώσουν. Έτσι, έχουμε σταδιακή κορύφωση της αγωνίας μέχρι το οριακά αφελές τέλος, το οποίο όμως ο Κουαρόν, με τη σκηνοθετική δεξιοτεχνία του δεν επιτρέπει να φανεί χαζό. Νικήτρια 7 Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου και της καλύτερης σκηνοθεσίας, και παρέχοντας 716 εκατομμύρια δολλάρια στους συντελεστές της, το Gravity ήταν το κερδισμένο στοίχημα του αμερικανικού σινεμά της χρονιάς.
Αξιολόγηση: ***1/2 (Καλή/Πολύ Καλή)
του MicLefΑξιολόγηση: ***1/2 (Καλή/Πολύ Καλή)
Trailer:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου