Οζ: Ο Μέγας Και Παντοδύναμος (Oz the Great and Powerful)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 130 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Σαμ Ρέιμι, με τους: Τζέιμς Φράνκο, Μιασέλ Γουίλιαμ και Μίλα Κούνις.

Ένας "μικρός" και άγνωστος ταχυδακτυλουργός παρασέρνεται από έναν ανεμοστρόβιλο σε μια μαγεμένη χώρα και είναι αναγκασμένος να παρέμβει σε μια διαμάχη μεταξή τριών μαγισσών.

Από τον σκηνοθέτη της πρώτης τριλογίας Σπάιντερμαν μεταφερόμαστε στη χώρα του Οζ, έπειτα από ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ασπρόμαυρο μισάωρο με μπόλικες σινεφίλ αναφορές σε κλασσικές ταινίες. Εκεί ο Οζ, τον οποίο υποδύεται ο αναπάντεχα επιφανειακός Τζέιμς Φράνκο, γνωρίζει τρεις μάγισσες, αλλά και μια πανέμορφη χώρα, την οποία δημιουργούν τα καταπληκτικά και πανέμορφα οπτικά εφέ. Ο Σαμ Ρέιμι μεταφέρει την ταινία ως οικογενειακή ταινία (όπως και τα Σπάιντερμαν), χωρίς όμως αυτήν την φορά να μπορούμε να τον κατηγορήσουμε για κατάχρηση του αρχικού υλικού, καθώς το σενάριο είναι αρκετά καλοδουλεμένο. Τα κωμικά στοιχεία, όπως η σχεδόν προσβλητική παρουσία του Τόνι Κοξ, ωστόσο δεν λειτουργούν αποτελεσματικά και για θεατές άνω των 10 ετών θα φανούν κακόγουστα όπως και  η ερμηνεία του Τζέιμς Φράνκο υπερβολικά "ευκολοδιάβαστη". Εκτός αυτών η ταινία αποδίδει οπτικά ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα με μια διαρκή πανδαισία χρωμάτων στην εικόνα και την χαρακτηριστική επίδραση του δημιουργικού επιτελείο του Τιμ Μπάρτον να αποφέρει πανέμορφα τοπία και ευφάνταστα όντα, εμπνευσμένα και ελαφρά τροποποιημένα από το πρωτότυπο "ο Μάγος του Οζ" του 1939, το οποίο είναι αρκετά ξεπερασμένο. Παρά λοιπόν τις ευνοϊκές προϋποθέσεις, η ταινία δεν αποδίδει όση δράση υπόσχεται το τρέιλερ και ανά στιγμές καταφεύγει σε σεναριακά τρικ παιδικών παραμυθιών, καταστρέφοντας την πιστευτότητα της εξέλιξης, όπως και το σασπένς. Καταλήγουμε λοιπόν σε ένα οπτικά εθιστικό θέαμα, με λιγοστή δράση αναλογικά με την μεγάλη έκτασή του, το οποίο σίγουρα θα ενθουσιάσει τους νεαρούς θεατές περνόντας μερικά θετικά μηνύματα, ενώ για τους μεγαλύτερους αποτελεί έναν ευχάριστο τρόπο να περάσουν τον χρόνο τους και να ξεχαστούν.

Αξιολόγηση: **1/2 (Ενδιαφέρουσα/Καλή)

του MicLef

Trailer:

Στα Όρια του Αύριο (Edge of Tomorrow)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 113 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Νταγκ Λίμαν, με τους: Τομ Κρουζ, Έμιλι Μπλαντ και Μπιλ Πάξτον.

Ένας στρατιωτικός υπάλληλος στον τομέα της διαφήμισης μεταφέρεται στο μέτωπο ενός πολέμου με εξωγήινους που μπορούν να επανεκκινούν την ημέρα, γνωρίζοντας το μέλλον. Όταν ο ίδιος αποκτά αυτή τη δύναμη, σε συνεργασία με μια πολεμίστρια των Ειδικών Δυνάμεων προσπαθεί να τελειώσει τον πόλεμο.

Ο σκηνοθέτης του μέτριου Mr. and Mrs. Smith μας φέρνει μια από τις πιο περιπετειώδεις ταινίες του 2013, με έναν από τους πιο ακριβοπληρωμένους ηθοποιούς όλων των εποχών, τον Τομ Κρουζ. Ενώ λοιπόν τα στοιχεία της ταινίας ίσως δώσουν την εντύπωση ότι πρόκειται για ακόμη μια πλήρως άμυαλη περιπέτεια. Ωστόσο από τις πρώτες σκηνές, βλέποντας τον Τομ Κρουζ σε έναν ρόλο που δεν ταιριάζει με την εικόνα που έχει δημιουργήσει με τον εαυτό του, ανασφαλή, φοβισμένο και διατεθειμένο να κάνει τα πάντα για να αποφύγει τη συμμετοχή του στη μάχη, φαίνεται πως δεν είναι μόνο μια ταινία που αξίζει για τα εφέ της. Διαθέτει αρκετές ιδιαίτερα εντυπωσιακές σκηνές, γυρισμένες με πρακτικά εφέ από τους ίδιους τους ηθοποιούς, χωρίς τη συμμετοχή κασκαντέρ και αποζημιώνει όσους θέλουν να χορτάσουν δράση. Ταυτοχρόνως όμως, ικανοποιεί και αυτούς που αναζητούν κάτι παραπάνω από μια περιπέτεια, καθώς το σενάριο είναι αρκετά καλοδουλεμένο, με αποδεκτό αριθμό σεναριακών ευκολιών και αρκετές αναπάντεχες σκηνές. Αν και ανά διαστήματα γίνεται ελαφρά κουραστικό μετά την αρχική εντύπωση, έχει γρήγορο ρυθμό και κυλά γρήγορα, παρά τις επαναλαμβανόμενες σκηνές και την αναμενόμενη τελική έκβαση. Η ερμηνεία του Τομ Κρουζ είναι κάπως χλιαρή, αλλά επαρκής για τον χαρακτήρα που υποδύεται. Με στοιχεία από τη Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν (η απόβαση στη Νορμανδία) και το Matrix (οι μιμητές) η ταινία δεν επιδιώκει τόσο να πρωτοτυπήσει, όσο να μιμηθεί σωστά και το καταφέρνει αρκετά καλά.

Αξιολόγηση: **1/2 (Ενδιαφέρουσα/Καλή)

του MicLef

Trailer:

 

Ο Στίβεν Κόλμπερτ παίρνει συνέντευξη από τον Νοσφιστή (Stephen Colbert interviewing Smaug)

 

Δείτε το βίντεο:

Χόμπιτ: Η Ερημιά του Νοσφιστή (Hobbit: The Desolation of Smaug)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 161 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Πίτερ Τζάκσον, με τους: Ίαν ΜακΈλλεν, Μάρτιν Φρίμαν, Ρίτσαρντ Άρμιτατζ και Ορλάντο Μπλουμ.

Οι δεκατρείς νάνοι, μαζί με τον Μπίμπλο Μπάγκινς και τον Γκάνταλφ τον Γκρίζο, συνεχίζουν το ταξίδι τους για την ανακαταστάση του Έρεμπορ, της πατρίδας τους, από τον δράκο Νοσφιστή που το έχει καταλάβει, ενώ ο Μπίλμπ Μπάγκινς συνεχίζει να κατέχει ένα περίεργο μαγικό δαχτυλίδι.

Η δεύτερη ταινία της (περιττής) τριλογίας αποδεικνύεται αρκετά πιο ενδιαφέρουσα από την πρώτη, βαδίζοντας όμως σε αρκετά από τα λανθασμενα βήματα που έκανε η προηγούμενη. Με εντυπωσιακά χορογραφημένες σκηνές και περιπετειώδη δράση, οι αξίες της ταινίας που θα την έκαναν υπερθέαμα χάνονται εξαιτίας της υπερβολικής χρήσης cgi (ψηφιακών εφέ) και της σχεδόν παντελούς έλλειψης πρακτικών εφέ. Αρκετές σκηνές είναι πλήρως δημιουργημένες με υπολογιστή και λόγω της όχι τέλειας ποιότητας των οπτικών εφέ είναι εμφανές ότι είναι ψεύτικες και ότι θα συνέβαιναν μόνο σε ένα σύμπαν όπου οι φυσικοί νόμοι δεν ισχύουν και οι απίθανες συμπτώσεις είναι πολύ πιθανές. Όπως και στο πρώτο ταινία, η υπερβολή της επέκτασης ενός μικρού βιβλίου σε τρεις ταινίες οδηγεί στη δημιουργία πολλών σκηνών που δεν προσφέρουν τίποτα  στην εξέλιξη της ταινίας και άλλων που μάταια να προσπαθούν να ενώσουν τους Άρχοντες των Δαχτυλιδιών. Οι σεναριακές παρεμβάσεις του Πίτερ Τζάκσον στο αρχικό υλικό έχουν αντιδιαμετρικό αποτέλεσμα από αυτούς που είχαν στους "Άρχοντες", δημιουργούντας "γέφυρες" ανάμεσα στις δύο τριλογίες που είναι παράλογες για την εξέλιξη της προηγούμενης και υποτιθέμενα μεταγενέστερης. Η εισαγωγή νέων χαρακτήρων, όπως του Λέγκολας, και η δημιουργία ερωτικού παιχνιδιού μεταξύ αυτού, μιας ξωτικιάς και ενός νάνου, καθώς και η ενοχλητική διαρκής χρήση των φανταστικών γλωσσών της Μέσης-Γης, είναι μερικά παραδείγματα παρεμβάσεων με σκοπό να προσκελκύσουν περισσότερους λάτρες των προηγούμενων ταινιών να δουν τα Χόμπιτ. Παρά όμως τις κραυγαλέες αποκλίσεις από το αρχικό υλικό, που έχουν τόσο λίγο νόημα που θα έκαναν τα κόκκαλα του Τόλκιν να τρίζουν (υπερβολή), η ταινία από τη μέση και μετά αποκτά ένα σταθερό ρυθμό, από την εμφάνιση του επιβλητικού Νοσφιστή (του οποίου τη φωνή τη δανίζει ο ιδανικός για τον ρόλο Μπένεντικ Κάμπερμπατς), ο οποίος αποτελεί και την πιο ενδιαφέρουσα πτυχή της ταινίας. Ευτυχώς, οι σκηνές που τον περιεχουν είναι αρκετές και χορταστικές, κλιμακώνοντας τη δράση μέχρι το φινάλε, που αναμενόμενα σταματάει σε κρίσιμο για την εξέλιξη σημείο, προκειμένου να πάνε οι θεατές να δουν το τελικό και πολυδιαφημισμένο τρίτο μέρος της τριλογίας.

Αξιολόγηση: *** (Καλή)
του MicLef
Trailer:

Χρυσές Σφαίρες 2015 - Υποψηφιότητες

Καλύτερη Ταινία, Δραματική:

Boyhood
Foxcatcher
The Imitation Game
Selma
The Theory of Everything

Καλύτερη Ταινία, Μιούζικαλ ή Κωμωδία:

Into the Woods

Birdman

The Grand Budapest Hotel

St. Vincent

Pride

Καλύτερη Ηθοποιός Α' Γυναικείου Ρόλου σε Δραματική Ταινία:

Still Alice                                        Julianne Moore 

Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε       Rosamund Pike

Wid                                                 Reese Witherspoon

The Theory of Everything              Felicity Jones

Cake                                               Jennifer Aniston

Καλύτερος Ηθοποιός Α' Αντρικού Ρόλου σε Δραματική Ταινία:

The Theory of Everything             Eddie Redmayne

Foxcatcher                                     Steve Carell

The Imitation Game                      Benetedict Cumberbatch

Selma                                             David Oyelowo

Nightcrawler                                  Jake Gyllenhaal

Καλύτερη Ηθοποιός A' Γυναικείου Ρόλου σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία:

Maps to The Stars                          Julianne Moore

Big Eyes                                        Amy Adams

Into The Woods                              Emily Blunt

The Hundred Fooy Journey           Helen Miren

Annie                                              Quvenzhane Wallis

Καλύτερος Ηθοποιός Α' Αντρικού Ρόλου σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία:

 Birdman                                        Michael Keaton

St. Vincent                                     Bill Murray

The Grand Budapest Hotel            Ralph Fiennes

Big Eyes                                        Christoph Waltz

Inherent Vice                                 Joaquin Phoenix

Καλύτερη Ηθοποιός Β' Γυναικείου Ρόλου:

A Most Violent Year                     Jessica Chastain 

The Imitation Game                      Keira Knightley

Boyhood                                        Patricia Arquette

Into The Woods                              Meryl Streep

Birdam                                            Emma Stone

Καλύτερος Ηθοποιός Β' Αντρικού Ρόλου:

Boyhood                                        Ethan Hawke

The Judge                                       Robert Duvall

Birdman                                         Edwart Norton

Whiplash                                        J.K.Simmons

Foxcatcher                                      Mark Ruffalo

Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων:

The Lego Movie

How To Train Your Dragon 2

Big Hero 6

The Book of Life

The Boxtrolls

Καλύτερη Ξενόγλωσση(Μη Αγγλόφωνη) Ταινία:

Ida - Poland/Denmark

Turist - Sweden

Gett - Israel

Manderiinid - Estonia

Leviathan - Russia

Καλύτερης Σκηνοθεσίας:

Selma                                            Ava DuVernay

The Grand Budapest Hotel           Wes Anderson

Birdman                                        Alejandro Gonzalz Inarritu

Gone Girl                                      David Fincher

Boyhood                                        Richard Linklater

Καλύτερο Σενάριο:

The Grand Budapest Hotel          Wes Anderson

Gone Girl                                     Gillian Flynn

Birdman                                       Alejandro Gonzalz Inarritu, Nicolas Giacobone, Alexander

                                                     Dinelaris, Armando Bo                                                 

Boyhood                                      Richard Linklater

The Imitation Game                    Graham Moore

Καλύτερη Μουσική:

The Imitation Game                    Alexandre Desplat

The Theory of Everything          Johann Johannsson

Gone Girl                                    Trent Renzor, Atticus Ross

Birdman                                      Antonio Sanchez

Interstellar                                   Hans Zimmer

Καλύτερο Τραγούδι:

Big Eyes - "Big Eyes"

Selma - "Glory"

Noah - "Mercy Is"

Annie - "Opportunity"

The Hunger Games: Mockingjay Part 1 - "Yellow Flicker Beat

Καλύτερη Δραματική Τηλεοπτική Σειρά:

Downtown Abbey (Masterpiece)

The Affair

Game of Thrones

House of Cards

Good Wife, The

Καλύτερη Ηθοποιός σε Δραματική Τηλεοπτική Σειρά:

How to Get Away With Murder    Viola Davis

Homeland                                      Claire Danes

The Good Wife                              Julianna Margulies

House of Cards                              Robin Wright

The Affair                                      Ruth Wilson

Καλύτερος Ηθοποιός σε Δραματική Τηλεοπτική Σειρά:

House of Cards                              Kevin Spacey

The Knick                                      Clive Owen 

The Blacklist                                 James Spader

The Affair                                      Dominic West

Ray Donovan                                Liev Schreiber

Καλύτερη Τηλεοπτική Σειρά, Κωμική ή Μιούζικαλ:

Orange is the New Black

Girls

Jane The Virgin

Transparent

Silicon Valey

Καλύτερη Ηθοποιός σε Τηλεοπτική Σειρά, Κωμική ή Μιούζικαλ:

Veep                                               Julia Louis-Dreyfus

Nurse Jackie                                   Edie Falco

Jane The Virgine                            Gine Rodriguez

Girls                                               Lena Dunham

Orange is the New Black               Taylor Schilling

Καλύτερος Ηθοποιός σε Τηλεοπτική Σειρά, Κωμική ή Μιούζικαλ:

House of Lies                                Don Cheadle

- Shameless -

Derek                                             Ricky Gervais

Transparent                                   Jeffrey Tambor

Louie                                             Louie C.K.

Καλύτερη Τηλεοπτική Ταινία ή μίνι-Σειρά:

Olive Kitteridge

Fargo

The Missing

True Detective

The Normal Heart

Καλύτερη Ηθοποιός Α' Γυναικείου Ρόλου σε Τηλεοπτική Ταινία ή μίνι-Σειρά:

American Horr Story: Freak Show   Jessica Lange

The Honorable Woman                     Maggie Gyllenhaal

Olive Kittenridge                              Frances McDormand

Fargo                                                 Alice Tolman

The Missing                                      Frances O' Connor

Καλύτερος Ηθοποιός Α' Αντρικού Ρόλου σε Τηλεοπτική Ταινία ή μίνι-Σειρά:

Fargo                                                  Martin Freeman 

True Detective                                    Matthew McConaughey

True Detective                                    Woody Harrelson

Fargo                                                   Billy Bob Thornton

The Normal Heart                               Mark Ruffalo

Καλύτερη Ηθοποιός Β' Γυναικείου Ρόλου σε Τηλεοπτική Ταινία ή μίνι-Σειρά:

American Horror Story: Freak Show   Kathy Bates

Orange is the New Black                      Uzo Aduba

Downtown Abbey                                Joanne Froggatt

Truw Detective                                    Michelle Monaghan

Mon                                                      Allison Janney

 

Καλύτερος Ηθοποιός Β' Αντρικού Ρόλου σε Τηλεοπτική Ταινία ή μίνι-Σειρά:

Olive Kitteridge                                   Bill Murray
Ray Donovan                                       Jon Voight
The Normal Heart                                Matt Bomer
The Good Wife                                    Alan Cumming
Fargo                                                   Colin Hanks

Άθικτοι (Intouchables)

Γαλλική ταινία. Διάρκεια: 112 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Ερίκ Τολεντανό και Ολιβιέ Νακάς με τους: Φρανσουά Κλιζέ, Ομάρ Σι και Οντρέ Φλερό.

Μετά το ατύχημα με παραπέντε που τον έκανε τετραπληγικό, ένας αριστοκράτης προσλαμβάνει έναν νεαρό για να γίνει βοηθός του και αυτός αλλάζει τη ζωή του.

Από τις πιο "ανεβαστικές" ταινίες της τελευταίας δεκαετίας και η μεγαλύτερη επιτυχία του γαλλικού κινηματογράφου των τελευταίων χρόνων, συγκεντρώ- νοντας 426 εκατομμύρια δολλάρια παγκοσμίως , η πρωτοτρυπία των Άθικτων στηρίζεται στο γεγονός ότι παρουσίασε τα συγκινητικά πραγματικά γεγονότα που παρουσιάζονται με κωμική προσέγγιση. Παρόλο που η ταινία διατηρεί ψήγματα δράματος, αυτά δεν γίνονται έντονα παρά μόνο στο τέλος της ταινίας, μέχρι το οποίο το σκηνοθετικό δίο επιστρατεύει από μαύρο ή "απρεπές" χιούμορ μέχρι φαρσικές καταστάσεις, κωμικά σκετσάκια και πανέξυπνες ατάκες. Με τη συγκρατημένη ερμηνεία του Φρασουά Κλιζέ η υπόθεση κυλά ομαλά, μέχρι τις σκηνές που ο Ομάρ Σι πρωταγωνιστεί κλέβοντας την παράσταση και αποτελώντας το πιο ενδιαφέρον τμήμα της ταινίας. Ισορροπημένη στο μεγαλύτερο μέρος της, παρά την προβλέψιμη εξέλιξη και τις συχνά "εύκολες" σεναριακές λύσεις, κορυφώνεται στο δραματικό φινάλε με ιδανικό και συγκινητικό τρόπο. Σίγουρο ότι θα προσφέρει αρκετά γέλια και, ίσως, μερικά κλάμματα, παρά την πανέμορφη παρουσίαση των γεγονότων και την έξυπνη επιλογή τους, δε φαίνεται να έχει διάθεση να μεταφέρει κάποιο έντονο κοινωνικό μήνυμα στα θέματα των κοινωνικών τάξεων ή στην προοπτική της ζωής, αλλά κινείται εν μέρη εκ του ασφαλούς, παρέχοντας όμως ένα εύπεπτο και - το σημαντικότερο - βαθιά ανθρώπινο θέαμα.

Αξιολόγηση: *** (Καλή)
του MicLef
Trailer:

Ο Οιωνός (Sings)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 106 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Μ. Νάιτ Σιαμαλάν, με τους: Μελ Γκίμπσον, Γιοακίν Φοίνιξ, Ρόρι Κούλκιν και Άμπιγκεϊλ Μπρέσλιν. 

Μια οικογένεια που ζουν σε φάρμα βρίσκουν μυστηριώδη σημάδια στα σπαρτά τους, τα οποία αρχίζουν να υποψιάζονται ότι αποτελούν σημάδια του ερχομού κάτι του καταστροφικού.

Μόλις λίγα χρόνια μετά την Έκτη Αίσθηση, μια ταινία-σταθμός στο χώρο των θρίλερ, ο Σιαμαλάν ξεκινά να κάνει τη μεγάλη σκηνοθετική του στροφή που τον μετέτρεψε σε έναν από τους πιο αμφιλεγόμενους σκηνοθέτες και τις ταινίες του σε ήπιες εμπορικές αποτυχίες, που αρχίζει ωστόσο με αυτήν την απρόσμενη επιτυχία των 408 εκατομμυρίων σε εισπράξεις. Μεταφερόμαστε στην επαρχία που από τις ενακτήριες σκηνές εμφανίζεται το στοιχείο της τόσο κακής σκηνοθεσίας, που η ταινία μοιάζει να αυτοπαρωδείται. Ωστόσο, το κλίμα της, θυμίζοντας χιτσκοκικό θρίλερ, είναι ανήσυχο και σε ορισμένες σκηνές καταφέρνει να ανεβάσει τον πήχη. Έτσι, ο κίνδυνος δεν παρουσιάζεται ποτέ εμφανώς και το ενδιαφέρον διατηρείται αμείωτο. Μόλις όμως το πρόσωπο του κινδύνου εμφανίζεται, το σενάριο μπάζει νερά από παντού και βυθίζεται σε μια ασυναρτησία αλλοπρόσαλλων εξελίξεων και απόλυτα κωμικοτραγικών καταστάσεων τόσο προχειροφτιαγμένων, που δημιουργεί την απορία γιατί χρειαζόταν να συμπεριληφθεί στο Scary Movie. Με έναν Μελ Γκίμπσον που προσπαθεί να ξεχωρίσει, αλλά καταναλώνεται από την μονοδιάστατη παρουσίαση του χαρακτήρα του και έναν Γιοακίν Φοίνιξ σε μια από τις πιο αδιάφορες ερμηνείες του, αυτό που λείπει από την ερμηνευτικά ατελή αυτή ταινία δεν είναι παρά ο ίδιος ο Σιαμαλάν που κάνει την εμφάνισή του σε μερικές σκηνές. Οι καταστάσεις παιρνάνε (όχι όμως το ίδιο και η ώρα που φαίνεται να διαρκεί η ταινία) μέχρι το υποτιθέμενα κλιμακωμένο φινάλε, στο οποίο ένα συνονθύλεμα απίθανων συμπτώσεων συνεργάζονται με βαρετές αναμνήσεις που αναδύονται εκτός τόπου και χρόνου για να προοδεύσει το καλό και να αντιμετωπιστεί ο εχθρός σε μία γελοία τελική μάχη. 

Αξιολόγηση: * (Μέτρια)

του MicLef
Trailer:

Η Σιδηρά Κυρία (The Iron Lady)

Αγγλο-Γαλλική ταινία. Διάρκεια: 105 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Φιλίντα Λόιντ, με τους: Μέριλ Στριπ, Τζιμ Μπρόντμπεντ και Ρίτσαρντ Ε. Γκραντ.

Η ηλικιωμένη Μάργκαρετ Θάτσερ μιλάει σε μια φανταστική παρουσία για τον πρόσφατα αποθανόντα σύζυγό της καθώς προσπαθεί να ξεπεράσει τον θάνατό του, ενώ σκηνές από τη ζωή της και τις εμπειρίες της ως πρωθυπουργός της Αγγλίας αναδύονται διαρκώς. 

Μια πολυαναμενόμενη βιογραφία για μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες των τελευταίων δεκαετιών, την πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό της Αγγλίας, που αποδεικνύεται υπερβολικά ακαδημαϊκή για να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή. Η αναποτελεσματική μέθοδος του πισωγυρίσματος με τη μορφή αναμνήσεων αποσπά τη ροή της ταινίας και παρουσιάζει μονάχα λίγα, και ίσως άτυχα επιλεγμένα κομμάτια της ζωής της Θάτσερ, μειώνοντας την πραγματική σημασία της και υποβιβάζοντάς την σε απλά έναν άνθρωπο που τον διέφθειρε η εξουσία σε σύντομο χρονικό διάστημα αφού την απέκτησε. Παρά λοιπόν το απρεπώς γραμμένο σενάριο, καταλήγουμε στο μόνο στοιχείο της ταινίας που πραγματικά αξίζει, την ηθοποιία της, διότι η Μέριλ Στριπ δίνει μια αξιοθαύμαστη απομίμηση της Θάρτσερ, σε βαθμό που, σε βοήθεια με το μέικ απ,  σε μερικές σκηνές είναι ίδια η διάσημη πολιτικός. Πέραν όμως των δύο αυτών στοιχείων (ερμηνεία της Μέριλ Στριπ και μακιγιάζ), που βραβεύτηκαν με τα αντίστοιχα Όσκαρ, αυτή η άνευρη βιογραφία δεν έχει κανένα λόγο να μείνει στο νου των θεατών, και ξεχνάται γρήγορα. Προτιμότερη η αυτόνομη αναζήτηση των θεατών, καθώς η συγκεκριμένη μεμονωμένη παρουσίαση γεγονότων ίσως διαστρεβλώσει την εικόνα της Θάτσερ.

Αξιολόγηση: ** (Ενδιαφέρουσα)
του MicLef
Trailer:

Φεγγάρι (Moon)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 97 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Ντούνκαν Τζόουνς, με τους: Σαμ Ρόκγουελ, Κέβιν Σπέισι και Ντομινίκ ΜακΈλλιγοττ.

Ο αστροναύτης Σαμ Μπελλ αντιμετωπίζει μια σημαντική προσωπική πρόκληση, κοντά στο τέλος της τριετής θητείας του στο Φεγγάρι, από όπου, με τη βοήθεια του υπολογιστή του, του Γκέρτι, αποστέλλει στη Γη κομμάτια από ένα πέτρωμα που έχει βοηθήσει στην αντιμετώπιση των ενεργειακών προβλημάτων της ανθρωπότητας.

Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Ντούνκαν Τζόουνς, σε σενάριο που ο ίδιος έγραψε, αποτελεί ένα αξιοσημείωτο σκηνοθετικό ντεμπούτο, με μεγάλο φεστιβαλικό ταξίδι. Τοποθετούμαστε στο φεγγάρι, όπου ο Σαμ Μπελλ παρατηρεί ένα πρόβλημα στη λειτουργία των μηχανημάτων. Όταν πάει να το ελέγξει, βρίσκει κάτι το πολύ περίεργο. Όχι καθαρά ένα υπαρξιακό ερώτημα, το "Φεγγάρι" θυμίζει έντονα την "Οδύσσεια" του Κιούμπρικ και οι θεατές βρίσκονται σε παρόμοια μετέωρη κατάσταση ως προς το τι συμβαίνει. Ωστόσο, ευτυχώς, ο Ντούνκαν δεν μιμείται τον Κιούμπρικ και απαντά της ερωτήσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα και η ταινία μετατρέπεται σε περιπέτεια-θρίλερ επιβίωσης αργών ρυθμών. Εκπληκτικός ο Σαμ Ρόκγουελ, την υποκριτική ικανότητα του οποίου κάποιος ίσως δεν εκτιμήσει απόλυτα, μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι το μόνο άτομο που παίζει στην ταινία είναι ουσιαστικά ο αυτός. Η φωνή του Κέβιν Σπέισι τον ακολουθεί διαρκώς μέσα στον διαστημικό σταθμό, μέσα από τον υπολογιστή Γκέρτι, ο οποίος με τις τυποποιημένες οπτικές εκφράσεις του δίνει την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Τα οπτικά εφέ της ταινίας, αν και όχι ιδιαίτερα καλά, καταφέρνουν να μας μεταφέρουν στο διάστημα, όπως και η ταιριαστή μουσική του Κλιντ Μάνσελ. Η μιάμιση ωρα παιρνάει γρήγορα και το μεγαλύτερο ατού της ταινίας αποτελεί το σκληρά ρεαλιστικό σενάριό της. 

Αξιολόγηση: *** (Καλή)

του MicLef

Trailer:

Οι 12 Ένορκοι (12 Angry Men)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 96 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Σίντεϊ Λιούμετ, με τους: Χένρι Φόντα, Λι Τζ. Κομπ, Μάρτιν Μπάλσαμ και Ι.Τζ Μάρσαλ.

Στη δίκη για τον φόνο ενός άντρα από τον γιό του ένας ανήσυχος ένορκος προσπαθεί να πείσει τους υπόλοιπους ότι η υπόθεση δεν είναι τόσο εμφανώς ξεκάθαρη όσο παρουσιάστηκε στο δικαστήριο.

Μια ταινία-σταθμός για τα χολιγουντιανά δεδομένα και 8ο στη λίστα του IMDb των καλύτερων ταινιών όλων των εποχών, φανερώνει όσο ελάχιστες ταινίες πόσο λίγα πράγματα είναι πραγματικά αναγκαία για τη δημιουργία μιας σπουδαίας ταινίας. Αν και αρκετά παλιό, παραμένει επίκαιρο, παρουσιάζοντας μέσα σε τέσσερις τοίχους μια καθηλωτική ιστορία η οποία, αν και από την αρχή είναι γνωστό που θα καταλήξει, συναρπάζει καθώς εξάλλου δεν είναι μόνο η ιστορία, αλλά και ο τρόπος που κάποιος την αφηγείται. Με συνολικό προϋπολογισμό το (για τα σημερινά δεδομένα) εξευτελιστικό ποσό των 350 χιλιάδων δολλαρίων ο Λιούμετ καταφέρνει να συγκεντρώσει ένα καταπληκτικό επιτελείο ηθοποιών για να υποδυθούν τους 12 ενόρκους, έναν για κάθε τύπο ανθρώπου που είναι πιθανό να συναντήσουμε μέσα σε μια μέρα. Με έναν συγκρατημένο Χένρι Φόντα να ηγεί την εξέλιξη, όλοι οι ηθοποιοί προλαβαίνουν να αναπτυχθούν κατάλληλα όμως την παράστηση την κλέβει ο Λι Τζ. Κομπ, σε κοντινές και απαιτητικές λήψεις πολλών λεπτών με το τελευταίο πεντάλεπτο ξέσπασμά του. Ένας ύμνος στην κριτική σκέψη και την επιστονική μέθοδο, όπως και στην διαρκή αναζήτηση για την αλήθεια. Παρά της ίσως υπερβολικές διευκολύνσεις από το σενάριο να διαλευκανθεί η υπόθεση και ορισμένες απίθανες συμπτώσεις, οι οποίες κρύβονται από τις ρεαλιστικές αντιδράσεις των χαρακτήρων, η ταινία διαρκεί αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το αναμενόμενο τέλος, το οποίο επέρχεται μετά την απαραίτητη κλιμάκωση. Έχασε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας από το "Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι", ωστόσο θα παραμείνει απολαυστική όσα χρόνια και αν περάσουν. 

Αξιολόγηση: **** (Πολύ Καλή)
του MicLef
Trailer:

Dallas Byers Club

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 117 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Ζαν Μαρκ Βαλέ, με τους: Μάθιου ΜακΚόναχι, Τζένιφερ Γκάρνερ και Τζάρεντ Λέτο. 

Το 1985 στο Ντάλαν ο ηλεκτρολόγος και τζογαδόρος Ρον Γούντρουφ δουλεύει παράνομα για να βοηθήσει ασθενείς που πάσχουν από AIDS να λάβουν τα φάρμακα που χρειάζεται, αφού μαθαίνει ότι και ο ίδιος πάσχει από την ασθένεια.

Μιά από τις διασημότερες ταινίες του 2013 προκάλεσε έκπληξη για τον χαμηλό προϋπολογισμό της (5 εκατομμύρια δολλάρια) και την ταυτόχρονη αρτιότητα του αποτελέσματος. Τοποθετούμαστε στην επαρχία της Αμερικής, όπου ο Ρον Γούντρουφ (ένας εκρηκτικός Μάθιου ΜακΚόναχι), ένας ομοφοβικός και ρατσιτσής άνθρωπος με λιγοστή παιδεία και γνώσεις αλλά μπόλικη αποφασιστηκότητα, μαθαίνει ότι πάσχει από AIDS. Μετά την απόρριψή του από τον κοινωνικό του περίγυρο ξεκινάει ένα ταξίδι με προορισμό την επέκταση της ζωής του. Αφού την καταφέρνει, προσπαθεί να βοηθήσει τους υπόλοιπους ασθενείς πουλώντας τους το παράνομο εκείνη την εποχή φάρμακο AZT. Με ρεαλιστική αναπαράσταση της δεκαετίας του 1985, καθώς και της λιγοστής προσοχής που είχε δοθεί στην ασθένεια τότε, η ταινία κινείται σε αργούς ρυθμούς εξελίσσοντας ένα ελαφρά προβλέψιμο σενάριο, το οποίο διεκπεραιώνει το πρωταγωνιστικό δίδυμο ΜακΚόναχι και Τζάρεντ Λέρο με τόση δυναμικότητα, που οι θεατές ίσως ξεχάσουν ότι εκτός από την αλληλουχία των γεγονότων με στεγνή μεταβίβαση από το ένα στο επόμενο η ταινία δεν παραδίδει έντονα μηνύματα, πέραν την υπενθύμιση του κινδύνου της ασθένειας. Η παρουσίαση των σκηνών είναι λίγο ψυχρή, παρόλα αυτά η ταινία καταφέρνει να συγκινήσει και να ευαισθητοποίησει λίγο ίσως τους θεατές, αλλά μονάχα εξαιτίας του καταπληκτικού Μάθιου ΜακΚόναχι, που δίνει την ερμηνεία της καριέρας του, και του Τζάρεντ Λέτο ο οποίος αν και είναι πειστικος στον ρόλο για τον οποίο έχασε 15 κιλά για να υποδυθεί, η οσκαρική νίκη είναι κάπως υπερβολική, αλλά ίσως αναμενόμενη εξαιτίας της έλλειψης άλλων δυνατών ανταγωνιστικών υποψηφιοτήτων. Όσκαρ ερμηνείας Α΄ και Β΄ αντρικού ρόλου και καλλωπισμού, ο οποίος δεν ξεπέρασε το κόστος των... 250 δολλαρίων! Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα.

Αξιολόγηση: **1/2 (Ενδιαφέρουσα/Καλή)

του MicLef

Trailer:

X-Men: Ημέρες ενός ξεχασμένου μέλλοντος (X-Men: Days of Future Past)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 131 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Μπράιαν Σίνγκερ, με τους: Χιού Τζάκμαν, Τζέιμς ΜακΑβόι, Μάικλ Φασσμπέντερ, Ίαν ΜακΈλλεν, Πάτρικ Στιούαρτ και Τζένιφερ Λόρενς.

Οι X-Men στέλνουν τον Γούλβεριν πίσω στον χρόνο σε μια απελπισμένη προσπάθεια να σταματήσουν ένα γεγονός που θα οδηγήσει στον αφανισμό όλων των μεταλλαγμένων.

Ο Μπράιαν Σίνγκερ, σκηνοθέτης των X-Men και Χ-Men 2 επιστρέφει με την ελπίδα να λυτρώσει την ομάδα των X-men από την απογοητευτική κατάληξη της τριλογίας X-Men και έχοντας στο ιστορικό του τις δύο πρώτες ταινίες της τριλογίας είναι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος να το κάνει. Ξεκινώντας λοιπόν δυναμικά, η ταινία μας εισάγει γρήγορα στην πλοκή, χωρίς να αφιερώνει χρόνο στην ανάπτυξη χαρακτήρων που γνωρίζουμε από προηγούμενες ταινίες του κόσμου των X-Men. Έτσι ξεκινάμε ένα ταξίδι στο χρόνο με κύριο πρωταγωνιστή τον Γούλβεριν, για το ρόλο του οποίου ο Χιού Τζάκμαν κατέχει ρεκόρ για την προσωποποίηση του ίδιου χαρακτήρα σε διαφορετικές ταινίες (εφτά), που έχει στο πλευρό του ένα εξαιρετικό επιτελείο ηθοποιών και μια σεναριακή πρόκληση. Μετά το πρώτο μισάωρο της ταινίας γίνεται κατανοητό ότι ο Σίνγκερ προσπαθεί να διαφοροποιήσει λίγο το έργο από τις υπόλοιπες αντίστοιχες ταινίες, περιορίζοντας τη δράση και επικεντρώνοντας την προσοχή μας στη σύγκρουση και την εμβάθυνση των χαρακτήρων. Προχωρώντας όμως η ταινία γίνεται φανερό ότι η δράση παραμένει περιορισμένη μέχρι και το (όχι ιδιαίτερα για τα επίπεδα της Marvel) περιπετειώδες τέλος, προσφέροντας πολύ λίγες στιγμές πραγματικού θεάματος, με κορυφαία αυτή του slow-motion στην κουζίνα. Καταλήγουμε λοιπόν σε ένα υψηλών προοπτικών θέαμα που δεν αξιοποιεί τις δυνατότητες του και ούτε είναι τόσο επεξηγηματικό όσο θέλει να είναι σχετικά με μερικές μικρές σεναριακές αφέλεις που επιχειρούν να συνδέσουν την ταινία με τις προηγούμενες. Ικανοποιητικά τα λιγοστά οπτικά εφέ στις σκηνές μαχών που δυστυχώς δεν υπερβαίνουν αυτές που εμφανίζονται στο τρέιλερ. Ο Πίτερ Ντίνκλατζ κάνει την εμφάνισή του ως ένας δευτερεύων χαρακτήρας (για καθαρά εμπορικούς λόγους, καθώς ο χαρακτήρας αυτός δεν είναι νάνος στο πρωτότυπο υλικό), που προσπαθεί να προσελκύσει τους θεατές του Game of Thrones με έναν όμως επιφανειακό και όχι αρκετά ανεπτυγμένο "κακό". 

Αξιολόγηση: **1/2 (Ενδιαφέρουσα/Καλή)
του MicLef
Trailer:

Interstellar

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 169 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν, με τους: Μάθιου ΜακΚόναχι, Αν Χάθαγουεϊ, Τζέσικα Τσάστειν και Μάικλ Κέιν.

Μια ομάδα ερευνητών που αποτελεί την μοναδική ελπίδα για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους ταξιδεύει μέσω μιας σκουληκότρυπας σε μια απόπειρα να βρουν έναν κατοικήσιμο πλανήτη που θα μπορέσει να δεχθεί την ανθρωπότητα.

Μια από τις πολυαναμενόμενες ταινίες του 2014, το Interstellar, σχεδόν ακριβώς ένα χρόνο μετά από το Gravity, επιχειρεί να μας μεταφέρει για άλλη μια φορά στο αφιλόξενο, αλλά απαραίτητο να εξερευνηθεί για την επιβίωση μας, διάστημα. Σε σενάριο των αδερφών Νόλαν, η ταινία προσπαθεί για πρώτη φορά τόσο εμφανώς σε μια ταινία, να εφαρμόσει όλα τα σύγχρονα δεδομένα από την αστροφυσική και την κοσμολογία, προκειμένου να αφηγηθεί την ιστορία της. Με σύμβουλο τον διάσημο για έργο του στις σκουληκότρυπες και τις χωροχρονικές ανωμαλίες φυσικό Κιπ Θορν, ο Κρίστοφερ Νόλαν μας παραδίδει ένα πανέμορφο κατά στιγμές οπτικό αποτέλεσμα, με εντυπωσιακά οπτικά εφέ, παρουσιάζοντάς μας μερικά από τα τρέχοντα μυστήρια για το Σύμπαν. Όσο όμως και αν προσπαθεί, δεν καταφέρνει να εξηγήσει αρκετές από τις σεναριακές αυθαιρεσίες που είναι προφανείς, ακόμη και σε κάποιον με όχι ιδιαίτερα μεγάλη εντριβή με το αντικείμενο. Με εμφανείς τις προσπάθειες να προσεγγίσει αριστουργήματα του είδους όπως το 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος, ο Νόλαν ευτυχώς αποφεύγει να ανακυκλώσει στοιχεία απο προηγούμενες ταινίες, χωρίς όμως να εισάγει καινοτόμες νότες, παρά τις περιστασιακές εντυπωσιακές σκηνές και ενδιαφέρουσες σεναριακές ανατροπές. Προς το τελευταίο μισάωρο της ταινίας, όπου εξηγούνται μερικά από τα ανεξήγητα φαινόμενα που παρατηρούνταν κατά τη διάρκεια της ταινίας, οι σεναριακές αφέλειες, παρά τη σκηνοθετική αρτιότητα, παρατηρούνται εύκολα, μέχρι το ίσως υπερβολικά δραματικό φινάλε της ταινίας, το οποίο δεν θέτει ουσιαστικά υπαρξιακά ή φιλοσοφικά ερωτήματα, όπως ίσως η ταινία θα ήθελε να κάνει, καθώς όσα ερωτήματα αγγίζει, τα απαντά ίσως απλοϊκά. Συγκριτικά με τη μεγάλη σε μήκος διάρκεια της ταινίας μερικές δραματικές σκηνές που φαντάζουν άκυρες στη ροή της ιστορίας δεν προκαλούν μέγαλη δυσανασχέτιση, όμως η ταινία τελειώνει και (έχοντας παρουσιάσει μερικές ιδιαίτερα θεαματικές σκηνές επενδυμένες με την -ίσως σε υπερβολική ένταση- ταιριαστή μουσική του Hans Zimmer) χωρίς να πρωτοτυπεί όσο πραγματικά επιδίωκε και δεν αποζημιώνει η ενδιαφέρουσα προσέγγιση της φυσικής τις ανεξήγητες παρατυπίες στους νόμους της. Αναμενόμενα, αλλά όχι κάτι παραπάνω, καλές οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών και ενδιαφέρουσα η στροφή προς την επιστημονική προσέγγιση των ταινιών επιστημονικής φαντασίας.

Αξιολόγηση: **1/2 (Ενδιαφέρουσα/Καλή)
του MicLef
Trailer:

Πριν ο Διάβολος Καταλάβει ότι Πέθανες (Before the Devil Knows You're Dead)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 117 λεπτά.

Σκηνοθεσία:  Σίντεϊ Λιούμετ, με τους: Φίλιπ Σίμιουρ Χόφμαν, Ίθαν Χοκ και Άλμπερτ Φίνεϊ..

Όταν δύο αρδέφια οργανώνουν ληστεία στο κοσμηματοπωλείο των γονιών τους, η δουλειά στραβώνει, πυροδοτώντας μια σειρά γεγονότων που τους παρασύρει με τον πατέρα τους σε μια δραματική κλιμάκωση.

Ο σκηνοθέτης των 12 ενόρκων παραδίδει ως το τελευταίο έργο του ένα σφιχτοδεμένο δράμα γρήγορων ρυθμών με συγκλονιστικές ερμηνείες και καταπληκτικό μοντάζ. Ξεκινώντας δυναμικά με μια έντονη σκηνή η ταινία συνεχίζεται αναδρομικά, με την απότομη αλλαγή των σκηνών να ταράζει με την θορυβώθη μουσική της και η τραγική εξέλιξη των γεγονότων να μην αφήνει κανένα περιθώριο χαλάρωσης από την τραγικότητα των καταστάσεων. Οι εκπληκτικές εμηνείες, ειδικά των Χόφμαν και Φίνεϊ μαγνητίζουν και η χημεία μεταξύ του Χόφμαν και του Χοκ είναι ευχάριστα απροσδόκητη. Χτίζοντας σταδιακά μια τραγωδία υψηλών διαστάσεων παρακαλουθουμε τους (αντι-)ήρωες να προχωράνε βασανιστικά αργά προς τη νέμεσή τους και την επαναφορά της δικαιοσύνης, η οποία αποδεικνύεται πολύ σκληρή, με απουσία ηλιαχτίδων ελπίδας για ήπια λύτρωση των χαρακτήρων και αναπόφευκτη την τραγική κατάληξη. Παράδοξη η απουσία οσκαρικών υποψηφιοτήτων, κυρίως στον τομέα των ερμηνειών ή του σοκαριστικού μοντάζ.

Αξιολόγηση: ***1/2 (Καλή/Πολύ Καλή)
του MicLef

Trailer:

Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε (Gone Girl)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 149 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Φίνσερ, με τους: Μπεν Άφλεκ, Ρόσαμουν Πάικ και Νιλ Πάτρικ Χάρις.

Μετά την εξαφάνιση της γυναίκας του, η οποία έχει προσελκύσει την προσοχή των M.M.E., ένας άντρας αντιλαμβάνεται ότι δημιουργείται η εντύπωση ότι ο ίδιος ίσως να μην είναι αθώος.

Ο Ντέβιντ Φίνσερ μεταφέρει δεξιοτεχνικά το ομότιτλο βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν, σε σενάριο το οποίο η ίδια έγραψε, δημιουργώντας ένα θρίλερ με την απαραίτητη απροβλεψιμότητα και πρωτοτυπία. Γνωρίζοντας όλες τις λεπτομέρειες των mainstream ταινιών αλλά και πως να τις αναβαθμίζει, ο Φίνσερ δημιουργεί ένα θρίλερ υψηλών προδιαγραφών που είναι ικανό να του δώσει το Όσκαρ σκηνοθεσίας που ακόμη δεν έχει λάβει. Η ταινία αρχίζει ήρεμα, με την ιδιοφυή μουσική ωστόσο του Τρεντ Ρένζορ (μουσική του The Social Soundtrack) να μας βάζει στο κλίμα από τα πρώτα λεπτά, αναδεικνύοντας σε σκηνές απόλυτης ηρεμίας και γαλήνης μια κρυφή ανησυχία. Η κορύφωση της ταινίας είναι πραγματικά εξαιρετική με τις δυόμιση ώρες της ταινίας να περνάνε τόσο απολαυστικά που θα μπορούσαμε να βλέπουμε και ακόμη μια ώρα, παραμένοντας ταυτοχρόνως χορταστική. Ωστόσο η ταινία του Φίνσερ δεν στηρίζεται στο κλασσικό ποιός το έκανε, κάτι που ξεκαθαρίζεται όχι πολύ ώρα μετά την αρχή της ταινίας, αλλά στη σύγκρουση των χαρακτήρων, καθώς το σενάριο προφυλάσσει εξαιρετικές ανατροπές, που κάνουν τους θεατές να αμφισβητούν, τουλάχιστον μέχρι τη μέση της ταινίας, ποιοί είναι οι "καλοί" και ποιοί οι "κακοί" της ταινίας. Ο Μπεν Άφλεκ αποδεινύεται αποτελεσματικός, αποκροούντας έτσι το πρόσφατο κύμα μίσους που έχει δημιουργηθεί πρόσφατα από το κοινό, πιθανότατα επειδή θα αντικαταστήσει στο μέλλον τον Κρίστιαν Μπέιλ στη σειρά των ταινιών Μπάτμαν, έχοντας στο πλευρό του τη Ρόσαμουν Πάικ, η οποία επιλέχθηκε ανάμεσα από πρωτοκλασσάτες ηθοποιούς για να δώσει τελικά μια δυναμική ερμηνεία. Καταλήγουμε λοιπόν σε μία από τις καλύτερες ταινίες του Ντέιβιντ Φίνσερ, ενός αριστοτεχνίτη των θρίλερ, με δυναμικό καστ, εκρηκτικές σεναριακές ανατροπές και σκηνοθετική αρτιότητα. Μια γερή παρουσία για τα φετινά Όσκαρ.

Αξιολόγηση: ***1/2 (Καλή/Πολύ Καλή)
Trailer:

του MicLef

Gravity

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 91 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Αλφόνσο Κουαρόν, με τους: Σάντρα Μπούλοκ και Τζορτζ Κλούνεϊ.

Ο αγώνας επιβίωσης δύο αστροναυτών που ύστερα από ένα ατύχημα απελευθερώνονται στο διάστημα.

Ο Αλφόνσο Κουαρόν (Τα παιδιά των ανθρώπων, Χάρι Πότερ 3) κάθεται πίσω από το σκηνοθετικό τιμόνι στην ίσως πιο φιλόδοξη ταινία του 2013. Αποτελώντας έναν ιδιαίτερα ευρηματικό σκηνοθέτη ήταν φανερό από την αρχή πως η περιπέτειά του στο διάστημα δε θα αποτελούσε απλά έναν καταιγισμό άπταιστων οπτικοακουστικών εφέ, αλλά ένα φιλοσοφικό ζήτημα, πλαισιωμένο στο αφιλόξενο περιβάλλον του διαστήματος. Ξεκινώντας από την γέννηση του ανθρώπου και τη σχέση μητέρας-παιδιού μεταξύ του αστροναύτη και του διαστημοπλοίου, φτάνοντας μέχρι στον πρώτο άνθρωπο που περπάτησε στη Γη, η ταινία παραθέτει ερωτήματα για το νόημα και την αξία της ζωής, την ίδια στιγμή που η πρωταγωνίστρια και οι θεατές είναι εγκλωβισμένοι στον τρομαχτικό κόσμο του διαστήματος. Για αυτό εξάλλου τα οπτικά εφέ της ταινίας, αν και εκπληκτικά, είναι χρησιμοποιημένα με φειδό και χωρίς να αποτελούν το μοναδικό προσόν της ταινίας καταφέρνουν σε ορισμένες σκηνές να εντυπωσιάσουν (ειδικά στη σκηνή του διαστημικού σταθμού) με την αληθοφάνειά τους. Η Σάντρα Μπούλοκ αποδίδει μια πολύ αποτελεσματική ερμηνεία, καθώς η ταινία είναι σχεδόν εξ’ ολοκλήρου βασισμένη πάνω της, με τον έμπειρο Τζορτζ Κλούνεϊ στο πλευρό της και τη φωνή του Εντ Χάρις στα μικρόφωνά τους. Η εξαιρετικά αγχώδης μουσική του Στίβεν Πράις δένει αρμονικά με το θέαμα και για αυτό βραβεύτηκε με Όσκαρ. Μια ταινία-κορυφή σε κάθε έναν από τους καλλιτεχνικούς τομείς ξεχωριστά (απίστευτη φωτογραφία), αναβάθμισε τις τεχνικές χρήσης και δημιουργίας των οπτικών εφέ, κάτι που φαινόταν και στο φαντασμαγορικό 3D, που όμως εκτός των φιλοσοφικών ερωτημάτων που πολύ ομαλά εμφάνιζε κατά τη διάρκειά της, (η ύπαρξη των οποίων είναι σπάνια αρετή για ένα μπλοκμπάστερ αυτού του βεληνεκούς) δεν καταφέρνει να αποφύγει όλες τις κοινοτοπίες και ευκολίες της κατηγορίας της ενώ ορισμένα σεναριακά αφελή σημεία (ανοιχτό αλεξίπτωτο στο διάστημα;) ίσως προβληματίσουν λίγο τους θεατές, αλλά δε θα τους ξενερώσουν. Έτσι, έχουμε σταδιακή κορύφωση της αγωνίας μέχρι το οριακά αφελές τέλος, το οποίο όμως ο Κουαρόν, με τη σκηνοθετική δεξιοτεχνία του δεν επιτρέπει να φανεί χαζό. Νικήτρια 7 Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου και της καλύτερης σκηνοθεσίας, και παρέχοντας 716 εκατομμύρια δολλάρια στους συντελεστές της, το Gravity ήταν το κερδισμένο στοίχημα του αμερικανικού σινεμά της χρονιάς.
Αξιολόγηση: ***1/2 (Καλή/Πολύ Καλή)

του MicLef
Trailer:

Kick-Ass 2

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 103 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Τζεφ Γουάντλοου, με τους: Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον, Κλόι Γκρέις Μορέτζ, Κρίστοφερ Μιντζ-Πλας και Τζιμ Κάρει.

Ο μασκοφόρος μαθητής Kick-Ass γίνεται μέλος μιας ομάδας συνηθισμένων πολιτών που έχουν αποφασίσει να πολεμίσουν το έγκλημα φορώντας στολές. Την ίδια στιγμή, ο Red Mist ετοιμάζει ένα σχέδιο εκδίκησης για τον θάνατο του πατέρα του που περιλαμβάνει όλους όσους γνωρίζει ο Kick-Ass.

Μετά την επιτυχία του πρώτου Κick-Ass, ο μασκοφόρος κωμικός μαχητής του εγκλήματος επιτίθεται ξανά στους κινηματογράφους - όχι τους ελληνικούς - με ένα από τα πιο απογοητευτικά sequel όλων των εποχών. Επαναπαυόμενος στα στοιχεία που είχαν κάνει εντύπωση στην πρώτη ταινία, ο Τζεφ Γουάντλοου (όχι ο ίδιος σκηνοθέτης της πρώτης ταινίας) από τις πρώτες σκηνές της ταινίας φανερώνει ότι δεν είναι ικανός να ισορροπήσει ανάμεσα στην παρωδία, την περιπέτεια και την κακόγουστη κωμωδία όπως τόσο δεξιοτεχνικά είχε καταφέρει το πρώτο Kick-Ass. Έτσι, με εμφανές το κενό του Big Daddy και του Μαρκ Στρονγκ, η ταινία μετατρέπει σε κύριο κακό τον γιό του προετοιμάζοντας έτσι τους θεατές για ένα σεναρικά κούφιο θέαμα. Το υποτιθέμενα μεγαλύτερο ατού της ταινίας, η Κλόι Γκρέις Μορέτζ (Hit Girl) έχει χάσει πια το άγγιγμά του, καθώς ύστερα από 3 χρόνια δεν είναι πια το κοριτσάκι που εντυπωσίαζε με την προτίμησή της στην ωμή βία, αλλά μια κοπέλα, που αν και προσπαθεί υποκριτικά, δεν αλλάζει το γεγονός ότι έχει μεγαλώσει. Επιπλέον, ο κωμικός τόνος της πρώτης ταινίας έχει σχεδόν ολοκληρωτικά χαθεί, δίνοντας την εντύπωση οτι η ταινία αποτελεί περιπέτεια, κάτι που σίγουρα δεν το καταφέρνει πετυχημένα. Οι νέοι χαρακτήρες είναι αρκετά αδιάφοροι και πραγματικά είναι παράδοξο ότι ο μοναδικός άσσος στο μανίκι της ταινίας αποδεικνύεται ο Τζιμ Κάρει, στο ρόλο ενός στα όρια της ψυχασθένειας συμμάχου του Kick-Ass, ο οποίος δυστυχώς δεν παίρνει το μερίδιο που του αξίζει. Το σενάριο, απλοϊκά γραμμένο και άσχημα εκτελεσμένο, όμως βρίσκει χρόνο για σκηνές που φαίνεται σα να είναι αποσπάσματα κωμωδιών χείριστης ποιότητας, αλλά και άσκοπα βίαιες σκηνές σε μια ταινία που υποτίθεται ότι απομυθοποιεί τη βία. Περισσότερο αχρείαστο και από τις δύο τελευταίες ταινίες Matrix. Προσπαθεί να αποτελέσει μείγμα παρωδίας και περιπέτειας, αλλά καταλήγει παρωδία του εαυτού της.

Αξιολόγηση: * (Μέτρια)

του MicLef

Trailer:

The Amazing Spider-Μan 2

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 142 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Μαρκ Γουέμπ, με τους: Άντριου Γκάρφιλνβ, Έμα Στόουν και Τζέιμι Φοξ.

Όταν νέοι αντίπαλοι του Σπάιντερμαν εμφανίζονται στη Νέα Υόρκη, ο ίδιος πρέπει να προστατέψει και τους πολίτες και τους αγαπημένους του ανθρώπους πρωτού η πόλη βυθιστεί στο χάος.

Στη δεύτερη ταινία της ανανένωσης της προ δεκαετίας τριλογίας ο Μαρκ Γουέμπ, ο σκηνοθέτης της πρώτης ταινίας, η οποία αποδείχθηκε ισάξια ή και καλύτερη από την καλύτερη ταινία Σπάιντερμαν της προηγούμενης τριλογίας, φαίνεται να αποπροσανατολίζεται και να προσπαθεί να φέρει τον ήρωα σε μια πιο σκοτεινή διάσταση, τάση όλων των σκηνοθετών ταινίων με ήρωες κόμικς από τον Σκοτεινό Ιππότη και μετά. Δυστυχώς αποτυγχάνει και ενώ το γεμάτο υποσχέσεις και σκηνές δράσης τρέιλερ ανεβάζει τις προσδοκίες, αυτές μένουν ανεκπλήρωτες. Το σενάριο, εμφανώς προχειρογραμμένο, προσπαθεί να συνδυάσει σε μια ταινία τρεις κακούς του Σπάιντερμαν, ανεπιτυχώς, καθώς κανένας από αυτούς δεν προλαβαίνει στον χρόνο της ταινίας να αποκτήσει πραγματική υπόσταση και αξιόλογα κίνητρα. Οι σκηνές δράσεις είναι πολύ απογοητευτικές και διακόπτονται από αδιάφορες "συγκινητικές" σκηνές που επιβραδύνουν την εξέλιξη της πλοκής, περιορίζουν το θέαμα και αυξάνουν τη διάρκεια της ταινίας χωρίς λόγο. Η μουσική της επιμέλεια ήταν πραγματικά από τις χειρότερες σε ταινία, με τα πνευστά να παίζουν παιδικές μελωδίες κατά τη διάρκεια των μεγαλύτερων μαχών, ενώ οι φωνές που ακούει ο Ελέκτρο στο μυαλό του μοιάζει σα να έχουν βγει από παιδικό καρτούν και όχι από προσεγμένη ταινία. Λίγα πράγματα στην ταινία αξίζουν, όπως η αξιολάτρευτη Έμα Στόουν και η αρκετά ταιριαστή ερμηνεία του νέου Σπάιντερμαν, του Άντριου Γκάρφιλντ. Η σύντομη εμφάνιση του Πολ Τζιαμάτι είναι από τις χειρότερες της καριέρας του, που συμπεριφέρεται σα να υποδύεται χαρακτήρα σε οικογενειακή περιπέτεια, μια απλή καρικατούρα δηλαδή. Ακόμη και το σχετικά απροσδόκητο, για το κόμικς δεδομένα, τέλος δεν αποζημιώνει την έλλειψη χορταστικών σκηνών δράσης, τους ατελείωτους διαλόγους και την παιδική αφέλεια του σεναρίου. Από τις χειρότερες ταινίες υπερηρώων των τελευταίων χρόνων, ισάξια δυστυχώς του ντροπιαστικού για την προηγούμενη τριλογία Σπάιντερμαν 3 του 2007.

Αξιολόγηση: *1/2 (Μέτρια/Ενδιαφέρουσα)

του MicLef

Trailer:

Captain America: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα (Captain America - The Winter Soldier)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 136 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Άντονι Ρούσσο και Τζο Ρούσσο, με τους: Κρις Έβανς, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Σκάρλετ Γιόχανσον, Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Άντονι Μάκι.

Ο Στιβ Ρότζερς, ενώ αντιμετωπίζει προβλήματα να προσαρμοστεί στην εποχή του σημερα, ηγείται μια μάχης εναντίον ενός παλιού φίλου του από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, Σοβιετικός μισθοφόρος, που έγινε κακός, κοινώς γνωστός ως ο "Στρατιώτης του Χειμώνα" και του ανθρώπου που τον καθοδηγεί.

Ακολουθώντας τον Κάπτεν Αμέρικα στη δεύτερη κινηματογραφική του περιπέτεια, τον ήρωα που δύσκολα μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη εξαιτίας της μεγάλης αμερικανικής σημαίας στο στήθος του και το όνομα του, είναι από τις αρχικές σκηνές ότι η ταινία είναι διατεθιμένη να χορτάσει το θεατή με δράση πολύ περισσότερο από την πρώτη. Έτσι, επανέρχεται στην υπόθεση η οργάνωση Ύδρα, της οποίας οι υποστηρικτές έχουν πολλές ομοιότητες με τους νεοναζί, και η ταινία δημιουργεί κλίμα ανασφάλειας και έλλειψης εμπιστοσύνης ακόμα και στους πιο κοντινούς ανθώπους του Κάπτεν Αμέρικα. Παρά όμως την προσπάθεια να αποκτήσει διάσταση θρίλερ εξουσίας και διαφθοράς, επιστρατεύει στις σκηνές δράσεις τόσα εξωπραγματικά μηχανικά εξαρτήματα και σεναριακές αφέλειες (οι οποίες συσσωρεύονται προς το τέλος), που η ταινία χάνει τη δυνατότητα να φέρει τον ήρωά της σε ένα ρεαλιστικό περιβάλλον, όπως με άριστο τρόπο κατάφερε το X-Men: Η Πρώτη Γενιά. Επίσης, ενώ η παρουσία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ υποτίθεται ότι θα αναβάθμιζε έστω υποκριτικά την ταινία, χάνεται κάτω από υποτυπωδώς ανεπτυγμένους σεναριακά χαρακτήρες. Ίσως τελικά το πρόβλημα της ταινίας να βρίσκεται στο απλό γεγονός της αδυναμίας ταύτισης με τον πρωταγωνιστή, έναν άνθρωπο χωρίς ιδιαίτερη ευφυία ή χιούμορ (όσο και αν προσπαθεί να αποδείξει το αντίθετο), του οποίου τα όρια της δύναμής του είναι ασαφή και εναλλασσόμενα ανάλογα την εκάστοτε σεναριακή υπερβολή και η στολή του όπως και η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα του (η χρήση της ασπίδας ως μπούμερανγκ) φαίνονται παιδικά. Εντυπωσιακά ενορχηστρωμένες είναι όμως οι σκηνές δράσεις και τα οπτικά εφέ πολύ χορταστικά, ενώ οι προσωπικές μονομαχίες μεταξύ του Καπ και του Στρατιώτη του Χειμώνα, του πιο αινιγματικού και ενδιαφέροντα χαρακτήρα της ταινίας, θυμίζουν παλιές καλογυρισμένες περιπέτειες.

Αξιολόγηση: ** ( Ενδιαφέρουσα)

του MicLef

Trailer:

Μεγαλώνοντας (Boyhood)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 165 λεπτά.

Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, με τους: Έλαρ Κολτρέιν, Ρόλεραϊ Λινκλέιτερ, Ίθαν Χοκ και Πατρίσια Αρκουέτ. 

Η ζωή ενός αγοριού, του Μέισον, από την ηλικία των 5 μέχρι τα 18.

Ένα πανδύσκολο σκηνοθετικό εγχείρημα, η ταινία χρειάστηκε 12 χρόνια για να ολοκληρωθεί, παρακάμπτοντας τον κίνδυνο κάποιος από τους συντελεστές να αποχωρήσει ή να... αποβιώσει. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πως η συρραφή στιγμών της ζωής ενός ανθρώπου μπορεί να συνδυαστεί τόσο αριστοτεχνικά ώστε το αποτέλεσμα να αποτελεί μια ταινία που μπορεί να παρακολουθηθεί να και να μην εκλαμβάνεται ως ανεξάρτητα στιγμιότυπα. Καθώς η ταινία εξελίσσεται ακολουθούμε τον Μέισον να μεγαλώνει σε ένα περίεργο και κατά καιρούς πολύ αφιλόξενο οικογενειακό περιβάλλον, ενώ ταυτοχρόνως παρακολουθούμε τους νέους ηθοποιούς να ωριμάζουν ως καλλιτέχνες και να βελτιώνουν τις υποκριτικές του δυνατότητες. Ο Ίθαν Χοκ, ως ο πατέρας του Μέισον και της αδερφής του, τη οποία υποδύεται η κόρη του σκηνοθέτη, αποδίδει μια πειστικότατη ερμηνεία, όμως η καλύτερη είναι αυτή της καταπονημένης μητέρας, από την Πατρίσια Αρκουέτ, την πρωταγωνίστρια της σειράς "Μέντιουμ". Παρά όμως το θαυμασμό που προκαλέι στο θεατή η δουλεία και η σκέψη που χρειάστηκε για να γυριστεί η ταινία, η ίδια προχωράει με πολύ αργούς ρυθμούς, οι οποίοι διακόπτονται από λίγες και σύντομες σκηνές έντασης. Οι στιγμές που επιλέγονται να απεικονιστούν είναι ως επί το πλείστον κατάλληλες, σε ορισμένες περιπτώσεις όμως είναι ελαφρά αχρείαστες και τα 165 λεπτά διάρκειας είναι κάπως υπερβολικά πολλά. Διότι εκτός από την γλυκύτητα που περιέχουν μερικές από τις στιγμές που όλοι μας έχουν ζήσει και αναπολούμε προβάλλονται στην ταινία η υπόλοιπη, αν και ενδιαφέρουσα για το τεχνικό κομμάτι της, αποτελεί ένα σχετικά υποτονικό θέαμα. Με εναλλαγή κωμικών, δραματικών και άβολων στιγμών της ζωής του Μέισον καθώς και την εμβάθυνση στους χαρακτήρες των γονέων του, η ταινία καταφέρει να κρατήσει αρκετά το ενδιαφέρον, χωρίς όμως να μένει κάτι στον θεατή εκτός από την αξιέπαινη προσπάθεια όλων των συντελεστών να γυρίσουν μια ταινία κατά τη διάρκεια 12 χρόνων. 

Αξιολόγηση: *** (Καλή)

του MicLef

Trailer:

Το Δαχτυλίδι της Φωτιάς (Pacific Rim)

Αμερικανική ταινία. Διάρκεια: 132 λεπτά. 

Σκηνοθεσία: Γουιλέρμο Ντελ Τόρο, με τους: Ίντρις Έλμπα, Τσάρλι Χάναμ και Ρίνκο Κικούτσι.

Καθώς ο πόλεμος μεταξύ τη ανθρωπότητας και των γιγάντιων θαλάσσιων τεράτων συνεχίζεται, ένας πρώην πιλότος και μια εκπαιδεύομενη συνεργάζονται για να οδηγήσουν ένα όπλο μαζικής καταστροφής στην πηγή των τεράτων, για να αποτρέψουν την αποκάλυψη.

Ήταν ξαφνιαστικό ότι ο σκηνοθέτης του γλυκού και πανέμορφου Λαβύρινθου του Πάνα ανέλαβε να γυρίσει μια θεαματική υπερπαραγωγή στηριζόμενη στα οπτικοακουστικά εφέ. αλλά αποδείχθηκε απόλυτα αποτελεσματικό. Κάποιος που γνώριζει το είδος της ταινίας θα μείνει ικανοποιημένος από τις θεαματικότατες και μεγάλες σε διάρκεια σκηνές δράσης και δε θα τον επηρεάσει ιδιαίτερα η πλήρης απουσία αξιόλογων ερμηνειών, η προβλεψιμότητα του σεναρίου και η απλότητα των δευτερευόντων, αλλά και των κύριων, χαρακτήρων που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα εκνευριστικοί (Τσάρλι Ντέι). Αντιθέτως, η έλλειψη αρκετών κλισέ (εξαιρουμένης φυσικά αυτού του ηρωικού λόγου πριν από την τελευταία μάχη και της θυσίας για το καλό της ανθρωπότητας ενός σχεδόν πρωταγωνιστικού χαρακτήρα) και η τέλεια χρήση των οπτικοακουστικών εφέ θα ενθουσιάσει όσους θέλουν μια ταινία για να περάσει ευχάριστα η ώρα, με πολλές εκρήξεις και μπουνιές. Από τις καλύτερες ταινίες του τομέα των απλοϊκών περιπέτειων που ήταν άκρως εντυπωσιακή σε 3D.

Αξιολόγηση: ** (Ενδιαφέρουσα)

του MicLef
Trailer: